چکیده
زمينه و اهداف: امروزه در تشخيص بيماريهاي عصبي ـ عضلاني علاوه بر الكتروميوگرافي و بيوپسي عضله, اندازه گيري سطح سرمي آنزيم هاي عضلاني نيز به صورت معمول صورت مي گيرد. تأثير احتمالي الكتروميوگرافي بر روي سطح سرمي آنزيم هاي عضلاني حايز اهميت است. با توجه به اينكه در مطالعات قبلي در اين زمينه جواب هاي متفاوت به دست آمده است، اين مطالعه به منظور بررسي اثر الكتروميوگرافي با سوزن هاي كنسنتريك استريل شونده بر روي سطح سرمي آنزيم هاي عضلاني (CPK، LDH) انجام شده است.
روش بررسي: مطالعه به صورت طولي بر روي 70 نفر از افراد بزرگسال(بالاي 15 سال) كه در حد فاصل ماههاي خرداد و بهمن 1382 به صورت سرپايي در بخش طب فيزيكي و توان بخشي بيمارستان امام خميني تبريز الكتروميوگرافي شده بودند, صورت گرفته است. نمونه گيري خون و بررسي آن جهت اندازه گيري LDHوCPK، قبل و24 ساعت بعد از الكتروميوگرافي در بخش بيوشيمي آزمايشگاه باليني بيمارستان امام خميني انجام شده است. افرادي كه افزايش احتمالي آنزيم هاي عضلاني با منشأ غير دستگاه عضلاني- عصبي داشتند از مطالعه خارج شدند.
يافته ها: هفتاد بيمار سرپايي (42مرد, 28 زن) با محدوده سني 72-17 سال(متوسط1/36) مورد مطالعه قرار گرفتند. تعداد عضلات مورد بررسي بين15-2 متفاوت بود(متوسط6/5). اطلاعات توزيع طبيعي نداشت، لذا با استفاده از آزمون ناپارامتري ويلكاكسون مشخص شد كه:
1. تفاوت آماري معني داري بين سطح سرمي LDH قبل و بعد از EMG وجود دارد (025/0 =P)، ولي اين تفاوت در حدي نيست كه LDH طبيعي را به افزايش يافته تبديل كند(آزمون مك نمار).
2. تفاوت آماري معني داري بين سطح سرمي CPKقبل و بعد از EMG وجود نداشت.
3. سطح سرمي CPK در افرادي كه بيش از 5عضله مورد بررسي قرار گرفته بود، افزايش يافته بود.
نتيجه گيري: الكتروميوگرافي با سوزن هاي كنسنتريك استريل شونده باعث پيدايش جواب هاي مثبت كاذب در نتايج سطح سرمي آنزيم هاي عضلاني نمي شود.