چکیده
زمينه و اهداف: بررسي تأثير، ايمني، ثبات و قابليت پيشبيني ليزيك (LASIK) در چشمهاي مبتلا به نزديكبيني و نزديكبيني همراه با آستيگماتيسم با ارزيابي تغييرات رفركتيو، توپوگرافيك، پكيمتري و حدت بينايي است.
روش بررسي: مطالعه به صورت كارآزمايي باليني نيمه تجربي در 80 چشم (41 نفر) كه در سالهاي 80 تا 82 جهت اصلاح نزديكبيني و نزديكبيني همراه با آستيگماتيسم تحت عمل LASIK با دستگاه اگزايمرليزر Nidek EC-5000 قرار گرفتند انجام شد. در اين مطالعه رفركشن، حدت بينايي، پكيمتري و توپوگرافي كامپيوتري قبل و بعد از عمل LASIK مقايسه و كنترل شدند.
يافتهها:
ـ ميانگين سني افراد LASIK شده 10±30 سال و ميانگين مدت پيگيري 12ماه بود.
ـ ميانگين بهترين ديد اصلاحشده با عينك قبل از عمل LogMar 1/0 ، 25/20 بود. ميانگين ديد بدون اصلاح بعد از LASIK در ويزيت نهايي به LogMar 2/0،
30/20 و ميانگين بهترين ديد اصلاح شده با عينك در ويزيت نهائي بعد از LASIK به LogMar 35/0، 22/20 رسيد و ضريب ايمني اين روش 01/1 و ضريب تأثير آن 93/0 بدست آمد.
ـ ميانگين اسفريكال اكيوالانت عيب انكساري در سطح عينك قبل از عمل 3± D75/5- بود و در ويزيت نهايي بعد از عمل به 62/0± D35/0- رسيد. ميانگين عيب انكساري اصلاحشده در 80 چشم D69/5 بود.
ـ ميانگين ضخامت قرنيه قبل از LASIK 46± D539 ميكرون بود و بعد از LASIK به 49± 473 ميكرون كاهش يافت.
ـ ميانگين ضخامت برداشته شده از قرنيه در زمان LASIK 40/81 ميكرون و ميانگين ميزان ضخامت برداشته شده به ازاي هر ديوپتر 31/14 ميكرون بدست آمد.
ـ ميانگين قدرت انكساري مؤثر قرنيه قبل از انجام LASIK ، 63/1 ± D83/43 بود، 5 روز بعد از LASIK به 84/1 ± D47/39 و در ويزيت نهائي به
05/2 ± D98/38 رسيد. لذا برگشت در چشمهاي LASIK شده اتفاق نيافتاد و روش از ثبات خوبي برخوردار بود.
نتيجهگيري: LASIK در اصلاح نزديكبيني و نزديكبيني همراه با آستيگماتيسم يك روش مؤثر است و از ايمني، ثبات و قابليت پيشبيني مطلوب بعد از عمل برخوردار است.