تاثير ناندرولون دكانوات برسطح سرمي ليپيد و ليپوپروتئين (a) و ايزوفرم هاي آن در بيماران تحت همودياليز

چکیده

زمينه و اهداف:آترواسكلروز يكي از مشكلات اساسي بيماران تحت همودياليز مي باشد. مطالعات زيادي به همراهي غلظت بالاي ليپوپروتئين [Lp(a)] (a) و آترواسكلروز اشاره نموده اند، اما تاثير رژيم هاي غذايي و دارو بر سطح Lp(a) سرمي كمتر مورد مطالعه و بررسي قرار گرفته است. در مطالعه حاضر اثر تجويز داروي ناندرولون دكانوات (ND) بر سطح سرمي ليپيدي و Lp(a) بر حسب ايزوفرم هاي مختلف آن مورد بررسي قرار گرفته است. روش بررسي: داروي ND به مدت 4 ماه و هر هفته به ميزان mg100 به صورت عضلاني به 64 بيمار كليوي تحت همودياليز تزريق گرديده و سطح سرمي ليپيد، ليپوپروتئين و Lp(a) با روش هاي استاندارد و ايزوفرم هاي آن بروش ايمنوبلاتينگ مورد سنجش قرار گرفت. يافته ها: نتايج حاكي از افزايش معني دار كلسترول (007/0p=)، TG (04/0p<) ، كاهش قابل توجه غلظت سرمي HDL-C(007/0(p= و Lp(a) (025/0(p< پس از 2 و 4 ماه درمان با ND مي باشد. همچنين نتايج به پايداري نسبي اين اثرات، 2 ماه پس از قطع تجويز دارو اشاره داشته، همچنين درصد كاهش Lp(a) سرمي در بيماران با سطح پايه بالاي Lp(a) (بيش ازmg/dl30(بيشتر از بيماران با Lp(a) پايين ( كمتر از mg/dl30( بدون توجه به نوع ايزوفرم آپوليپوپروتئين (a) مشاهده گرديد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه حاضر نشان مي دهد كه داروي ND عليرغم اثرات جانبي مغاير بر سطح سرمي ليپيدي، توانايي كاهش Lp(a) را بويژه در بيماراني با سطح سرمي بالاي Lp(a) بدون توجه به وزن ملكولي apo(a) دارا مي باشد. تجويز همزمان داروهاي مناسب كاهنده ليپيدي خون در كنار استفاده از ND شايد در اين دسته از بيماران مفيد واقع گردد.