پيشگويي كننده هاي فردي و محيطي انتقال در مراحل مصرف سيگار

چکیده

زمينه و اهداف: تحقيقات گذشته نشان داده اند كه شروع زود هنگام مصرف سيگار مهمترين تعيين كننده مدت زمان مصرف، مقدار مصرف روزانه واحتمال وابستگي به نيكوتين مي باشد. هدف مطالعه حاضر تعيين پيشگو كننده هاي فردي و محيطي انتقال از مرحله غير سيگاري به سيگار آزموده و انتقال از سيگار آزموده به مرحله سيگاري معمول مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه هزار و صد و سي و دو دانش آموز دوم دبيرستاني (دامنه سني: 19-14سال )، دو بار با فاصله زماني 8 ماه مورد بررسي قرار گرفتند. در اسفند ماه 1381 دانش آموزان يك پرسشنامه خود- ايفاي 38 سوالي پاسخ گزين را تكميل كردند. بعد از 8 ماه، پرسشنامه 5 سوالي ديگري به همان دانش آموزان كه در سال سوم دبيرستان به تحصيل اشتغال داشتند، ارايه گرديد. از رگرسيون لوجستيك براي تعيين پيشگو كننده هاي انتقال در مراحل استفاده گرديد. يافته ها: در طول 8 ماه، 4/11% از غير سيگاري ها به مرحله سيگار آزموده و 47/14% از سيگار آزموده به مرحله سيگاري معمول منتقل شده بودند. براي انتقال از مرحله غير سيگاري به مرحله سيگار آزموده، داشتن دوستان نزديك سيگاري و شركت در جمع گروههاي سيگاري پيشگو كننده بودند. وجود فرد سيگاري در خانواده پيشگوكننده انتقال از مرحله سيگار آزموده به مرحله سيگاري معمول بود. نتيجه گيري: پيشگيري از مصرف سيگار بايد در دوره دبيرستان و قبل از آن شروع شود.