چکیده
زمینه و اهداف: شکاف کام یکی از شایعترین آنومالیهای مادرزادی است. از سال ها پیش در موقع ترمیم شکاف کام در فضاهای جانبی ناشی از برشهای Relaxing مش آغشته به پماد آنتی بیوتیک قرار داده و روز 5- 3 بعد از عمل در بخش درآورده می شود. بنظر می رسد که این کار نه تنها باعث افزایش درد بعد از عمل و به دنبال آن کاهش مصرف مایعات می شود بلکه با افزایش خطر احتمالی آسپیراسیون مش همراه است. همچنین منجر به نمایان شدن استخوانهای برهنه مي شود كه احتمالا" باعث اختلال رشد ماگزيلوفاسيال مي گردد هدف از اين مطالعه مقايسه ميزان خونريزي، طول بستري، ميزان مصرف داروي ضد درد و آرامبخش، ميزان تغذيه، و باز شدن محل عمل در طول بستري در گروهي كه برشهاي جانبي بدون گذاشتن مش بسته مي شوند با گروهي كه برشهاي جانبي با مش پر مي شوند، مي باشد.
مواد وروش ها: در این بررسی 37 مورد بیمار مبتلا به شکاف کام در بخش گوش و حلق و بینی که با تکنیک Two flap palatoplasty عمل شده اند و فضاهای جانبی بدو ن گذاشتن مش و با سوچور ويكريل بسته شده، با 35 مورد بیمار شکاف کام که با همان روش و با گذاشتن مش آغشته به پماد آنتی بیوتیک در فضای جانبی کام عمل شده اند، مقایسه گرديدند.
یافته ها: مقايسه نشان مي دهد كه طول بستري، ميزان خونريزي، ميزان استفاده از داروي ضد درد و داروي سداتيو در دو گروه با هم اختلاف معني داري نشان مي دهد. ميزان نوشيدن مايعات در گروه فاقد مش بسيار بهتر بوده است.
نتیجه گیری: با توجه به افزایش طول مدت بستری و هزینه آن، افزایش ميزان درد مخصوصا" حین خارج كردن مش و اثرات سوء درد روی تغذیه و همکاری بیمار در معاینه و تمیز کردن کام، خطر آسپیراسیون احتمالی، و عوارض دراز مدت ناشی از نمایان شدن استخوان برهنه و ایجاد اسکار در اختلال رشد ماگزیلوفاسیال نتیجه می گیریم که بهتر است از گذاشتن مش در فضای جانبی خودداری شود.