چکیده
زمینه و اهداف: فعالیت ورزشی و محیط¬های استرسی می¬توانند به تغییرات ایمنی در بدن انسان منجر شوند. هدف این مطالعه بررسی تأثیر فعالیت ورزشی در شرایط دمایی سرد بر مقادیر اینترلوکین 17، اینترفرون گاما و پروتئین واکنشی C سرم ورزشکاران استقامتی بود.
مواد و روش¬ها: 10مرد جوان ورزشکار استقامتی¬کار داوطلبانه (با سن2±22 سال، وزن 7/2±4/67 کیلوگرم) در دو محیط طبیعی (1±22، 5±50) و سرد (1±3 سانتی¬گراد، 5±50 درصد رطوبت) به مدت یک ساعت با شدت 60 درصد VO2max روی تردمیل دویدند. مقادیر اینترلوکین 17، اینترفرون گاما و پروتئین واکنشی C و کورتیزول سرم قبل، بعد و دو ساعت بعد از فعالیت ورزشی و همچنین دمای بدن، مقیاس درک فشار و میزان آب مصرفی ورزشکاران هنگام فعالیت ورزشی اندازه¬گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون اندازه¬گیری مکرر و تعقیبی بن¬فرونی و تی زوجی با سطح معنی¬داری
05/0 p<استفاده شد.
یافته¬ها: مقادیر اینترلوکین 17، اینترفرون¬گاما و پروتئین واکنشی C سرم ورزشکاران پس از فعالیت ورزشی و 2 ساعت پس از فعالیت ورزشی در دو محیط تغییر معنی¬داری نداشتند(05/0p>). بین این مقادیر پس از فعالیت در دو محیط تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد (05/0p>). مقادیر کورتیزول پس از فعالیت ورزشی در دو محیط افزایش معنی¬داری داشته است(0001/0p<).
نتیجه¬گیری: یک جلسه فعالیت ورزشی در هر دو محیط سرد و طبیعی باعث تجمع و رهایش کورتیزول به گردش خون می¬شود. با این حال، به نظر می¬رسد نمی¬تواند موجب تغییرات التهابی و افزایش سایتوکاین¬ها و نشانگر¬های التهابی شود.