چکیده
زمینه و اهداف: هرگاه پاره شدن کیسه آمنیون قبل از هفته 37 حاملگی رخ دهد به آن «پارگي پره ترم زودرس كيسه آب» (PPROM) گفته می شود. هدف ما این است که بدانیم آیا می¬توان تا حدودی مادران مبتلا به PPROM را در منزل و در کنار اعضای خانواده تحت مراقبت دقیق قرار داد بدون اینکه عوارض جدی مادر و جنین را تهدید کند؟
مواد و روش¬ها: بیماران حاملة 26 تا 32 هفته و دچار عارضة پارگي پره ترم زودرس كيسه آب که به درمانگاه بیمارستان الزهرا مراجعه می‌کردند، تا 7 روز در بیمارستان تحت نظر گرفته شده و با آنتی بیوتیک و بتامتازون تحت درمان قرار می گرفتند. سپس بیماران به 2 گروه تقسیم می شدند: گروه 1 به منزل فرستاده می شدند (outpatient) و گروه 2 تا زمان خاتمه حاملگی در بیمارستان می ماندند (inpatient). در اول هفته 32 حاملگی همه بیماران گروه سرپایی مجدداً بستری می شدند و در صورت تداوم حاملگی در تمام موارد، حاملگی در پايان هفته 34 خاتمه داده مي‌شد.
یافته‌ها: در مطالعه ما در گروه inpatient دوره اینتروال (مدت زمان ادامه حاملگی از شروع آبریزش تا خاتمه بارداری)، شیوع بستری در نوزادان و خونریزی داخل بطنی (IVH) کمتر از گروه outpatient بود. میزان سزارین، نیاز به ونتیلاتور، مدت بستری در نوزادان، شیوع و مدت بستری درNICU، آخرین NST غیرراکتیو و مرگ دوره نوزادی در گروه inpatient بیشتر از outpatient بود. شیوع متریت، کوریوآمنیونیت، آپگار دقایق 1 و 5، کندگی زودرس جفت، میانگین PH و BE خون شریان نافی و آخرین اسکور BPP در هر دو گروه یکسان بود. هیچ رابطه ای بین WBC و CRP با نتایج مادری و جنینی- نوزادی PPROM وجود نداشت.
نتیجه¬گیری: در بیمارانی که شرایط دسترسی سریع به بیمارستان را دارند و بدنبال آموزش، علایم خطر را به خوبی یاد می گیرند و اندکس مایع آمنیوتیک (AFI) در آنها کمتر از 5 سانتی¬متر نیست و فاصله پارگی کیسه آب تا هفته 34 حاملگی زیاد است می¬توانند طبق پروتکل ارایه شده در این مطالعه در منزل استراحت کنند.