چکیده
زمینه و اهداف : فراوانی اختلالات عضلانی اسکلتی شغلی در دندانپزشکان بالا است ولی با توجه به کمبود اطلاعات کافی در رابطه با عوامل خطرزا در کشور ایران، بررسی جامع¬ میزان فراوانی این دسته از اختلالات و تعیین عوامل خطرزا در دندانپزشکان شهر تبریز، هدف این مطالعه بود.
مواد و روش¬ها: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 100 دندانپزشک (80 مرد و 20 زن) به طور تصادفی انتخاب و مورد بررسی قرارگرفتند. پرسشنامه¬ای شامل برخی مشخصات زمینه¬ای و عوامل خطرزای فیزیکی در محل کار و نیز جدولی شامل محل دردهای احتمالی در نواحی آناتومیک بدن به صورت شماتیک برای تعیین محل دقیق درد مورد استفاده قرار ¬گرفت.
یافته¬ها: بالاترین فراوانی دردهای عضلانی اسکلتی، به ترتیب به نواحی گردن، کمر، شانه و مچ دست و دست اختصاص داشت (48%، 38%، 25%، 25%).بین متغیرهای جنسیت، سن، وزن، کشیدن سیگار، دست راست و چپ، روزهای کاری در هفته، اوقات فعالیت، سابقه کاری، نوع تابوره مورد استفاده، قابلیت تنظیم نور یونیت و محیط کار، ادامه فعالیت با وجود آسیب دیدگی و عدم آگاهی از ارگونومی با شکایات عضلانی اسکلتی ارتباط معناداری وجود نداشت. بین قد کمتر از 171 سانتیمتر و درد ناحیه ران، عدم انجام فعالیت ورزشی به صورت مرتب و درد عضلات ساق، استفاده از یونیت¬های غیرقابل تنظیم و درد در ناحیه مچ دست و دست، ویزیت 10-5 بیمار در یک روز کاری و درد زانو، استراحت مابین دو ویزیت کمتر از 5 دقیقه و درد شانه، عدم رعایت وضعیت استاندارد حین کار و زانو درد، انجام فعالیت¬ برای دسترسی به اشیاء دورتر و درد ناحیه ران، مفصل ران و ساق و نیز انجام فعالیت¬های تکراری و دردهای نواحی شانه، توراسیک، آرنج، زانو و ناحیه ساق ارتباط معناداری وجود داشت (05/0>P).
نتیجه¬گیری: گردن درد و کمردرد بالاترین فراوانی را دارا بود. انجام فعالیت¬های تکراری در وضعیت ایستا با اکثر دردهای عضلانی اسکلتی شغلی مرتبط بود.