چکیده
زمینه و اهدف: شوک از علل مهم مرگ ¬و¬ میر و ناتوانی کودکان می¬باشد. شایعترین اتیولوژی آن شوک هیپوولمیک است. تشخیص به موقع و شروع هر چه سریعتر درمان از مهمترین عوامل مرتبط با سرانجام شوک در کودکان می¬باشد. هدف از اين مطالعه تعيين عوامل موثر در سرانجام كودكان مبتلا به شوک جبران نشده بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعي، سرانجام بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه کودکان، بصورت ترخیص یا فوت تعیین گردید. مشخصات بيماران شامل متغیرهای سن، جنس، اتیولوژی شوک، یافته های آزمایشگاهی، وجود اختلال ارگان و مداخلات درمانی زودرس بين دو گروه مقايسه شد.
یافته ها: متغيرهاي غيرمستقل موثر در مرگ و مير شامل اتیولوژی، ترومبوسیتوپنی، وجود درگيري ارگان های ریوی، کلیوی، هماتولوژیک و نورولوژیک، مایع درمانی زودرس، لوله گذاری زودرس و آرامبخشی زودرس بودند. متغيرهايي نظير سن، جنس، تعداد لکوسیتها و اختلال ارگانهای قلبی و کبدی بين دو گروه تفاوت معني دار آماري نداشتند. تنها متغيرهای پيش بيني كننده مستقل مرگ و مير در مطالعه چندمتغيره، لوله گذاری زودرس در بدو پذيرش (OR=1.17, 95%CI=1.07-1.28, p=0.05) و آرامبخشی زودرس (OR=1.36, 95%CI=1.09-1.42, p=0.04) بودند.
نتیجه گیری: عدم لوله گذاری و آرامبخشی زودرس متغيرهای معتبر پيش بيني كننده مرگ و مير در بيماران مبتلا به شوک جبران نشده بودند.