چکیده
زمينه و اهداف: بعد از معرفي بالن پمپ داخل آئورتي، از حدود سال 1960، كانتر پالسيشن بعنوان متدي براي درمان آنژین مقاوم و نارسايي حاد قلب در زمينه ايسكمي معرفي شد. امروزه دستگاه فشارنده متناوب خارجی (EECP) به عنوان یک درمان غیر¬تهاجمی در موارد آنژین و نارسایی حاد قلبی مورد استفاده قرار می¬گیرد. اما فقط در چند مطالعه محدود اثرات EECP در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مزمن مقاوم به درمان بررسی شده است. هدف از این مطالعه یافتن اثراتEECP در نارسایی قلبي مزمن مقاوم به درمان بود.
مواد و روش¬ها: در این مطالعه مداخله ای، 30 بیمار(21 مرد و 9 زن) که تحت درمان دارویی سرپایی حداکثری بودند، برای یک دوره 35 جلسه¬ای تحت بررسی قرار گرفتند. اثرات درمانی EECP بر روی کیفیت زندگی بر اساس پرسشنامه استاندارد FS36، پارامترهای اکوکاردیوگرافی و تست 6-Min. walk در دوره های قبل و بعد درمان مورد ارزیابی قرار گرفت.
يافته¬ها: نتایج بدست آمده از پرسشنامه کیفیت زندگی (SF36) قبل از درمان و بعد از شروع درمان دارای اختلاف معنی دار نبود (1/0=p). در بررسی فانکشن قلبی اختلاف معنی داری بین EF قبل و بعد از درمان وجود داشت (002/0=p) اما با اندکس کارایی میوکارد این یافته بدست نیامد (3/0=p). قطر پایان دیاستولی و پایان سيستولي بطن چپ بعد از درمان بطور معنی داری کاهش یافته بود (032/0=p) و (015/0=p). مدت زمان تست 6-Min. walk نسبت به قبل از شروع درمان، به طور معنی داری افزایش یافته بود (0001/0=p).
نتيجه‌گيری: این مطالعه نشان داد که EECP یک روش موثر و در عین حال بی خطر برای بهبود مسافت طی شده و افزایش قدرت فعالیت روزانه در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مقاوم به درمان دارویی بود اما موجب افزایش کیفیت زندگی نشد. اثرات مفید آن روی فانکشن سیستولیک قلبی مشخص نشد.