چکیده
زمينه واهداف: تب مالت يكي از بيماريهاي شايع عفوني مشترك بين انسان و حيوان است كه سالانه حدود 500 هزار مورد از آن در سطح دنيا مشاهده مي شود. اين بيماري غالبا" افرادي كه با دام و فرآورده هاي آنها سر و كار دارند را درگير ميكند اگرچه بيماري در اغلب كشورهاي توسعه يافته كنترل شده است ولي هنوز اين بيماري در ايران به صورت بومي وجود دارد لذا هدف اين مطالعه بررسي اپيدميولوژيكي تب مالت انساني در استان آذربايجان شرقي
مي باشد.
مواد و روش ها: كليه موارد جديد تب مالت انساني شناسايي شده در استان در فاصله سالهاي 84-87 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.
يافته ها: از تعداد5732 بيمار بررسي شده 3146 (8/54%) مورد مرد بودند. بروز ساليانه تب مالت در هر 100 هزار نفر از 27 تا 113 در فاصله سالهاي80 تا 1384 روند افزايشي داشته و از 1385 موارد بروز بتدريج رو به كاهش گذاشت تا اينكه در سال 1388 به 45 در 100 هزار نفر رسيد دامنه سني بيماران 1 تا 92سال و ميانگين سني مبتلايان 18±9/30 سال بود، از بين تمام موارد بيماري 1462 (259/25%) مورد در گروه سني 15 الي25 سال و 952 (9/16%) مورد در گروه سني 25الي 35 سال قرار داشت كودكان زير 10 سال 8/9% كل موارد بيماري را تشكيل مي دادند از ارديبهشت تا خرداد بيشترين موارد بيماري گزارش گرديد. مردان کشاورز و زنان خانه دار بيشترين موارد بيماري را داشتند. 4/86 درصد از افراد سابقه مصرف شير و فرآورده هاي شيري و نيز80 درصد افراد سابقه تماس با دام را ذكر كردند.
نتيجه¬گيري: بروسلوز به عنوان يكي از مهمترين مشكلات سلامتي در استان آذربايجان¬شرقي بوده و كنترل آن نيازمند تلاش عوامل درگير بخصوص وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكي و وزارت جهاد كشاورزي مي باشد.