بررسی کلینیکال آمبولی ریوی توسط راديوداروهای اسكنپرفيوژن و تهویه ریه

چکیده

زمينه و اهداف: آمبولی ريوی يك بيماری شايع كشنده است، در نتيجه تشخيص دقيق و سريع آن بسيار ضروری میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اسکن های پروفيوژن - ونتيلاسيون ريهها با استفاده از راديو داروهای مربوطه شاملmTc-MAA99 و راديو آيروسلها، بعنوان روشي غيرتهاجمي و در دسترس با حساسيت و ويژگی قابل قبول در تشخيص آمبولی ريوی می باشد. مواد و روش ها در اين بررسي تعداد 149 بيمار با مشكل تنفسی كه از مهرماه 1384 تا آبان ماه 1385 به بخش پزشكی هستهای بيمارستان امام تبريز مراجعه كرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تصویربرداری اسکنهای پرفیوژن متعاقب تزریق وریدی m Tc-MAA99 و اسکنهای ونتیلاسیون متعاقب استنشاق آیروسل mTc-DTPA99 در نماهای روتین انجام گرفته و اسکن ها توسط متخصص پزشکی هسته ای از نظر احتمال وقوع آمبولی ریوی مورد بررسی قرار گرفتند. رابطه جنسيت، سن، تظاهرات بالينی، داشتن ريسك فاكتور، سابقه بيماری قلبی- ريوی و راديوگرافی سينه بيماران مورد مطالعه، با احتمال بالا و احتمال پايين آمبولی ريوی ارزیابی گردیدند. اين مطالعه مشتمل بر 78 مرد و 71 زن بود كه همه آنها پس از گرفتن شرح حال، مطالعه پرونده و ارزيابی مدارك همراه مورد بررسی قرار گرفته بودند. يافتهها: در بررسی حاضر، مشخص شد كه نسبت آماری مردان مبتلا به آمبولی ريوی در مقايسه با زنان بالا میباشد (005/0>P)، بیشترین شیوع بيماری در سنین بالای 50 سال دیده شد (005/0=P) و همچنين داشتن تظاهرات بالينی رابطه مستقيمی با احتمال ابتلاء به آمبولی ريوی نشان میدهد (005/0=P). وجود سابقه بيماری قلبی- ريوی، داشتن راديوگرافی غير طبيعی و نداشتن ريسك فاكتور، همگی با احتمال پايين آمبولی ريوی توأم بودند؛ ولی وجود یا عدم وجود ریسک فاکتورها تفاوت معنی داری از نظر احتمال بالای آمبولی ریوی نشان ندادند (232/0=P). نتیجه گیری: اسکن پرفیوژن- تهویه ریه ها بعنوان یک روش قابل قبول در تشخیص اولیه آمبولی ریوی و ارزیابی شیوع و عوامل مؤثر بر وقوع آن پیشنهاد می گردد.