چکیده
زمينه واهداف: ديابت يكي از شايعترين بيماريهاي مزمن عصر حاضر است که بروز و شيوع آن در دنيا و ايران بطور فزاينده اي درحال افزايش است. عوامل رواني و نگرشي نقش عمده¬اي را در خود¬مراقبتي و کنترل ديابت به عهده دارند. از اينرو پژوهش حاضر به بررسي نقش کانون کنترل سلامت بر رفتارهاي خود¬مراقبتي بيماران ديابتي نوع II پرداخته است.
مواد و روش ها: در پژوهش حاضر تعداد 60 نفر به طور تصادفي از بين كساني كه به مركز آموزش ديابت بيمارستان سينا در شهر تبريز مراجعه كرده بودند برگزيده شدند. اطلاعات ازطريق دوپرسشنامه شامل رفتارهاي خود¬مراقبتي و کانون کنترل سلامت چند وجهي جمع آوري شد. براي تحليل داده¬هاي پژوهش از ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون و آزمون t مستقل استفاده شد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين رفتار خود¬مراقبتي با كانون كنترل دروني سلامت رابطه مثبت معنادار و با كانون كنترل شانس و اقبال رابطه منفي معنادار وجود دارد. بر اساس يافته¬هاي اين پژوهش، مؤلفه كانون كنترل دروني بيشترين سهم را در پيش‌بيني رفتار خود مراقبتي فرد مبتلا به عهده دارد. همچنين در اين پژوهش از نظر كانون كنترل سلامت و رفتار خود¬مراقبتي بين زنان و مردان تفاوتي ديده نشد.
نتيجه گيري: يافته ها نشانگر وجود ارتباط و همبستگي معنادار بين کانون کنترل سلامت و رفتار خود¬مراقبتي مي باشد. بدين معني که گرايش به کانون کنترل دروني سلامت، باعث افزايش رفتار خود¬مراقبتي مي‌شود.