اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از کاهش گلوتاتیون القا شده با بوتیونین سولفوکسیمین در طی دوره تکاملی بر روی بیضه و پارامترهای سیمن در موش سوری

چکیده

زمینه و اهداف: گلوتاتیون عمده ترین آنتی اکسیدان داخل سلولی محسوب می گردد که بعنوان اولین خط دفاعی علیه رادیکال های آزاد عمل می کند. کاهش گلوتاتیون موجب پیدایش استرس اکسیداتیو شده و تغییراتی را در مراحل تولید مثل، از گامتوژنز تا تکامل جنین ایجاد می¬کند. هدف از این مطالعه نشان دادن اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از کاهش گلوتاتیون بوسیله تزریق بوتیونین سولفوکسیمین طی دوره تکاملی، بر پارامترهای سیمن و هیستولوژی بیضه در موش¬های نوزاد و بالغ می باشد. مواد و روش¬ها: در این مطالعه 40 سر موش سوری ماده با 20 سر موش سوری نر برای جفت¬گیری استفاده شدند. موشها بطور تصادفی در 4 گروه 10 تایی شامل گروه کنترل و Experimental نوزاد و بالغ تقسیم شدند. به گروه Experimental از روز دوم حاملگی به میزان mMol/kg 2 بوتیونین سولفوکسیمین بصورت داخل صفاقی به مدت 15 روز تزریق شد. بیضه نیمی از نوزادان در روز سوم بعد از تولد مورد مطالعه قرار گرفتند و اسپرماتوژنز و پارامترهای مایع سیمن در نیم دیگر نوزادان پس از رسیدن به بلوغ، بررسی شدند. يافته¬ها: نتایج حاصل از بررسی میکروسکوپی نشان داد که در موشهای نوزاد گروه آزمایش، قطر لوله های سمینی فر نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. در موش های بالغ، تعداد سلولهای سرتولی و جمعیت سلولهای اسپرماتوژنیک در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. در مورد پارامترهای سیمن در موش¬های بالغ گروه آزمایش، تعداد اسپرم¬های با حرکت سریع نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود و تعداد اسپرم¬های با حرکت کند و مورفولوژی آنرمال نسبت به گروه کنترل بیشتر دیده می¬شد. همچنین قطر لوله¬های سمینی فر در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش نشان می¬داد. نتيجه¬گيري: قرار¬گیری جنین در حال تکامل در معرض استرس اکسیداتیو القائی توسط بوتیونین سولفوکسیمین، می¬تواند باعث کاهش باروری در دوره بلوغ گردد.