ميزان مقاومت نسبت به آنتي بيوتيكهاي اگزاسيلين، وانكومايسين، ريفامپين، لينزوليد و فوسيديك اسيد در استافيلوكوكهاي اورئوس جداشده از نمونه‌هاي مختلف كشت بيماران

چکیده

زمينه و اهداف: استافيلوكوك آرئوس مدتهاست كه بعنوان پاتوژني عمده در عفونت هاي اكتسابي از بيمارستان مطرح مي باشد. طي دهه اخير، سوش هاس استافيلوكك اورئوس مقاوم به متي سيلين (MRSA) در بيمارستان هاي دنيا بصورت اندميك درآمده اند. بعلاوه، اين باكتري امروزه شايع ترين پاتوژن خارج بيمارستاني در بسياري از مناطق جغرافيايي است. بر اساس اطلاعات موجود، ايجاد مقاومت چند دارويي در استافيلوكوك آرئوس بطور قابل ملاحظه اي بين مراكز مختلف، متفاوت است. بنابراين هدف از اين مطالعه تعيين ميزان بروز مقاومت نسبت به اگزاسيلين، وانكومايسين، ريفامپين، لينزوليد و فوسيديك اسيد در استافيلوكوكهاي جداشده از نمونه هاي مختلف كشت بيماران مي باشد. مواد و روش‌ها: در يك مطالعه توصيفي-تحليلي و مقطعي، 150 نمونه كسب شده از بيماران بستري در بيمارستان‌های سينا و امام خميني تبريز با نتيجه مثبت استافيلوكوك آرئوس بررسي شدند. مقاومت نسبت به اگزاسيلين، وانكومايسين، ريفامپين، لينزوليد و فوسيديك اسيد توسط روش ديسك انتشاري تعيين شد. كمترين غلظت مهاري (MIC) نيز با استفاده از نوارهاي اي-تست بررسي گرديد. بخش بيماران و نيز نمونه بررسي شده نيز ثبت گرديد. يافته ها: درصد فراواني موارد استافيلوكوك آرئوس مقاوم به اگزاسيلين، ريفامپين و فوسيديك اسيد بترتيب 54%، 7/10% و 3/1% بود. مقاومتي نسبت به لينزوليد وجود نداشت. مقاومت در 5 (3/3%) ايزوله نسبت به وانكومايسين در حدبينابيني بود. در 7/2% موارد مقاومت همزمان نسبت به وانكومايسين (در حد بينابيني) و اگزاسيلين وجود داشت كه نسبت به ريفامپين حساس بودند. درصد فراواني نمونه‌هاي مقاوم به اگزاسيلين در نمونه‌هاي زخم، خون، لوله تراشه و ترشحات نازوفارنكس بيشتر از درصد فراواني نمونه هاي حساس بود. درصد فراواني نمونه‌هاي مقاوم به ريفامپين در نمونه‌هاي زخم و لوله تراشه بيشتر از درصد فراواني نمونه هاي حساس بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج ما، مقاومت نسبت به كلوگزاسيلين و ريفامپين در مقايسه يا گزارشات قبلي در استافيلوكوك آرئوس افزايش يافته است. همپوشاني خوبي بين اگزاسيلين يا وانكومايسين با ريفامپين وجود دارد.