چکیده
زمينه و اهداف: انسداد بيني يک شکايت شايع در رشته گوش، حلق و بيني مي‌باشد که مهمترين علت آن هيپرتروفي کورنه تحتاني مي‌باشد. عمده موارد هيپرتروفي کورنه تحتاني به درمان دارويي پاسخ مي‌دهد که در غير اينصورت جراحي انديکاسيون پيدا مي‌کند. روش‌هاي متعدد جراحي براي هيپرتروفي کورنه تحتاني وجود دارند. هدف از اين مطالعه مقايسه نتايج بين دو روش جراحي رزکسيون ساب موکوسال و دياترمي ساب موکوسال مي‌باشد.
مواد و روش‌ها: در اين مطالعه کارآزمايي باليني، 60 بيمار به طور تصادفي به دو گروه 30 نفره تقسيم شده و تحت دو روش جراحي فوق قرار گرفتند. مقايسه نتايج بهبودي و عوارض با استفاده از معاينه به مدت 6 ماه و از معيار کمي امتياز Gertner-Podoshin قبل و 2 ماه بعد از عمل استفاده شد.
يافته ها: در بررسي با نتايج 27 نفر از 29 بيمار گروه دياترمي (93%) بهبودي قابل توجه و 2 نفر (7%) بهبودي نسبي داشتند. در گروه رزکسيون 27 نفر (97%) بهبودي قابل توجه و يک نفر (3%) بهبودي نسبي داشت. در بررسي کمي توسط صفحه Gertner-Podoshin جريان هواي مناسب از بيني، از 16 نفر قبل از جراحي به 25 نفر بعد از جراحي در هر دو گروه افزايش يافت که از نظر آماري تفاوت معني داري ملاحظه نشد. از جهت بررسي عوارض، خونريزي در گروه دياترمي کمتر بود. عوارض ديگر شامل خلط خشک، مخاط خشک، درد و بوي بد از نظر آماري تفاوت معني داري در دو گروه وجود نداشت، اگرچه بوي بد و درد در گروه رزکسيون کمتر بود.
نتيجه گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه نشان داد که با وجود موثر بودن هر دو روش در درمان هيپرتروفي کورنه و تکنيک آسانتر دياترمي ساب موکوزال، از نظر نتايج هيچيک ارجحيتي جهت معرفي بعنوان روش بهتر را ندارند.