چکیده
زمينه و اهداف: ديابت مليتوس منجر به اختلالات گسترده¬اي در سيستم اعصاب محيطي و مرکزي مي¬گردد. شيوع اختلالات شناختي در بيماران ديابتي نسبت به افراد غير ديابتي بيشتر مي¬باشد. فاکتور نوروتروفيک مغزي با تحريک سنتز فاکتورهاي آنتي¬آپوپتتيک در محيطهاي کشت از مرگ سلولي جلوگيري مي¬نمايد. در مطالعه حاضر اثرات ديابت تجربي بر مرگ سلولي برنامه¬ريزي شده در هيپوکامپ و ارتباط آن با ميزان و بيان فاکتور نوروتروفيک مشتق از مغز مورد مطالعه قرار گرفت.
مواد و روش‌ها: 20 عدد موش صحرايي نر ويستار (20±200 گرم) به 2 گروه 10 تايي ديابتي و كنترل تقسيم شدند. ديابت بوسيله تزريق تك دوز استرپتوزوتوسين (mg/kg 50) ايجاد گرديد. مدت مطالعه 8 هفته بود. پس از پايان دوره آزمايش، بدنبال بيهوشي حيوانات با تيوپنتال سديم (mg/kg 50)، مغز خارج و پس از جدا کردن هيپوکامپ در روي يخ، در نيتروژن مايع منجمد و به يخچال 80- درجه تا زمان آزمايش منتقل گرديد. هيپوكامپ در بافر تهيه شده هموژن و پس از سانتريفوژ، سوپرناتانت بدست آمده جهت اندازه‌گيري ميزان آپوپتوز، محتواي BDNF هيپوکامپ و ميزان بيان ژني BDNF استفاده گرديد.
يافته‌ها: افزايش در ميزان آپوپتوزيس بدنبال القاي ديابت مشاهده گرديد. همچنين القاي ديابت در رت‌ها موجب افزايش معني‌داري (05/0P<) در غلظت پروتئين BDNF و بيان ژن آن نسبت به گروه کنترل گرديد.
نتيجه گيري: القاي ديابت باعث افزايش ميزان آپوپتوز در هيپوكامپ رتهاي ديابتي گرديده و به عنوان مکانيسم دفاعي افزايش مقدار و بيان ژن BDNF از روند آپوپتوز در اين بافت جلوگيري مي‌نمايد.