چکیده
زمينه و اهداف: اختلالات تعادل ايستائي در بيماران همي پلژي بعد از سكته مغزي شايع است. يك روش براي درمان اين اختلالات استفاده از بيوفيدبك بينائي هنگام انجام تمرينات تعادلي است. هدف اين تحقيق بررسي اثرات استفاده از بيوفيدبك بينائي همراه با درمانهاي مرسوم فيزيوتراپي روي تعادل استاتيك بيماران همي پلژي بعد از سكته بود.
روش بررسي: اين مطالعه کارآزمائي باليني با شرکت 32 بيمار همي پلژي ثانويه به سكته مغزي با دامنه سني 74- 34 سال (21 مرد، 11 زن) صورت گرفت كه بصورت تصادفي به دو گروه آزمون و كنترل دسته بندي شدند. اين دو گروه از لحاظ سن، قد و وزن يكسان بودند. بيماران قبل از درمان، 6 و 12 جلسه بعد از درمان فيزيوتراپي با استفاده از پوسچروگراف (دامنه نوسان) و دو ترازوي ديجيتال (ميزان قرينگي) مورد ارزيابي قرار گرفتند. گروه آزمون، درمان فيزيوتراپي مرسوم همراه با بيوفيدبك بينائي از طريق سيستم تعادل بيودكس را دريافت كرد در حاليكه گروه كنترل تحت درمان فيزيوتراپي مرسوم بدون دريافت بيوفيدبك قرار گرفت.
يافته ها: نتايج مطالعه بهبودي قابل ملاحظه‌اي را در معيارهاي تعادل استاتيك در بيماران گروه آزمون را نشان داد. در اين گروه بعد از درمان، ميزان وزن اندازي روي پاي درگير افزايش (008/0 = P) و دامنه نوسان پوسچرال با چشمان بسته كاهش (03/0 = P) پيدا كرد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد بيوفيدبک بينايي همراه با فيزيوتراپي مرسوم قادر به بهبود حس عمقي و کاهش اثرات فراموشي نيمي از بدن در بيماران سکته مغزي است. بهبود حس عمقي باعث بهبود قرينگي و کاهش نوسان و در نتيجه باعث افزايش تعادل استاتيک در بيماران سکته مغزي مي شود.