مقايسه پاسخهاي هموديناميک به لوله گذاري داخل تراشه در بيماران ديابتيک و غيرديابتيک

چکیده

مقدمه و اهداف: ديابت قندي شايع ترين بيماري غدد درون‌ريز مي باشد که بيماران زيادي، بدليل درمان عوارض مزمن آن، مجبور به انجام جراحي مي شوند. عدم ثبات هموديناميک در حين القاي بيهوشي، بعلت داشتن اختلال عملکرد سيستم عصبي اتونوم، در اين بيماران شايع است. هدف از اين مطالعه، تعيين پاسخهاي هموديناميک به لوله گذاري داخل تراشه در بيماران ديابتي بود. روش کار و مواد: در يک مطالعه توصيفي- مقطعي و دو‌سوکور، 30 بيمار ديابتي و 30 بيمار غيرديابتي که جهت انجام اعمال جراحي چشم پزشکي مراجعه کرده بودند در دو گروه، از نظر تعداد ضربان قلب، فشارخون سيستولي، فشارخون دياستولي و فشار خون متوسط شرياني، در 6 مرحله قبل از بيهوشي، حين لارنگوسکوپي، حين لوله گذاري و در دقايق 1و3و5 بعد از لوله گذاري، مورد بررسي قرار گرفتند. سن، جنس، تاثيرات دارويي، وجود عوارض، وجود نوروپاتي اتونوم قبل از جراحي، طول مدت بيماري و وجود هيپرتانسيون در اين بيماران مورد مطالعه قرار گرفت. يافته ها: تعداد 5 بيمار (66/16%) داراي نوروپاتي اتونوم بودند. سن، جنس، طول مدت بيماري، نوروپاتي اتونوم، داروها و هيپرتانسيون، تاثير معني داري بر بروز پاسخهاي هموديناميک نداشتند. تغييرات هموديناميک در هر گروه، معني دار بود ولي اختلاف معني داري بين دو گروه وجود نداشت. نتيجه گيري: وجود نوروپاتي اتونوم در اثر بيماري ديابت، دليلي بر ايجاد تغييرات بيشتر و بروز اختلالات هموديناميک نيست و ثبات هموديناميک حين القاي بيهوشي، لوله گذاري داخل تراشه و ادامه بيهوشي در اين بيماران وجود دارد.