چکیده
زمينه و اهداف: مرز بين يك ضايعه درجا و مهاجم چيست؟ پاسخ به اين سوال گاهي از نظر هيستولوژيکي مشکل است. در اين مطالعه ما بروز مارکرهاي P27، Ki-67 P53 را در كارسينوم سلول سنگفرشي و کراتوز اکتينيک و بيماري بوون ارزيابي مي‌کنيم.
روش بررسي: در اين بررسي 60 نمونه بيوبسي پوستي توسط رنگ آميزي ايمونوهيستوکميکال براي يافتن P27، Ki-67 P53 آزمايش مي‌شود. از کل 60 بيمار 15 بيمار مبتلا به كارسينوم سلول سنگفرشي، 15 بيمار مبتلا به بيماري بوون و 15 بيمار مبتلا به كراتوز آكتينيك بوده اند. بايد متذکر شد که 15 مورد از پوست نرمال بيماراني که ماموپلاستي شده اند برداشته شده است.
يافته ها: شاخص Ki-67 در نمونه هاي بافت طبيعي، كراتوز آكتينيك، بيماري بوون و كارسينوم سلول سنگفرشي بترتيب در 8/0، 7/23، 3/12 و 3/19 درصد مثبت بود. بر اين اساس مثبت شدن شاخص Ki-67 در نمونه هاي بافت طبيعي بطور معني داري كمتر از نمونه هاي ديگر است. شاخص P27 در نمونه هاي بافت طبيعي، كراتوز آكتينيك، بيماري بوون و كارسينوم سلول سنگفرشي بترتيب در 4/23، 2/26، 9/25 و 5/4 درصد مثبت بود. بر اين اساس شاخص P27 در نمونه هاي كارسينوم سلول سنگفرشي بطور معني داري كمتر از نمونه هاي ديگر مثبت شده است. شاخص P53 در نمونه هاي كراتوز آكتينيك، بيماري بوون و كارسينوم سلول سنگفرشي بترتيب در 6/26، 8/41 و 6/54 درصد مثبت بود. در نمونه هاي بافت طبيعي مورد مثبتي از اين نظر وجود نداشت. بر اين اساس شاخص P53 در نمونه هاي بافت طبيعي كمتر از نمونه هاي ديگر و در نمونه كارسينوم سلول سنگفرشي بيشتر از نمونه هاي ديگر مثبت شده است.
نتيجه گيري: براساس نتايج مطالعه ما، بررسي كمّي و كيفي (الگوي انتشار) بروز Ki-67، P27 و P53 مي تواند در افتراق ضايعات بدخيم و غيربدخيم اپيدرمي كمك كننده باشد.