چکیده
زمينه و اهداف : تاندونيت روتاتور کاف از علل عمده شانه دردناک محسوب مي شود. هدف از انجام اين مطالعه بررسي اثر ليزر كم توان در کنار ساير اقدامات فيزيوتراپي در درمان اين بيماران مي باشد.
روش بررسی: در اين كارآزمايي باليني ،از ميان بيماراني که با درد شانه به بخش طب فيزيکي وتوانبخشي مراجعه مي نمودند پنجاه بيمار با تشخيص تاندنيت روتاتور کاف به طور تصادفي انتخاب شدند. پس از آن پرسشنامه اي با تمرکز به سه هدف اصلي؛ بررسي شدت درد بيماران با مقياس نمره بندي بصري ، اندازه گيري دامنه حرکتي شانه در ابدوکسيون و روتاسيون با گونيومتر و بررسي عملکرد روزانه بيماران بر مبناي پرسشنامه 22 سئوالي ، تکميل شد. سپس به طور تصادفي 25 نفر وارد گروه شاهد شده و تحت فيزيوتراپي معمولي قرار گرفتند. 25 نفر ديگر وارد گروه مورد شده و تحت درمان روتين به انضمام ليزر کم توان گاليوم-آرسنايد قرار گرفتند. در پايان سه هفته مداخلات درماني، پرسشنامه مجدداً تکميل شد و نتايج قبل و بعد از درمان تحت آناليز آماري قرار گرفت.
يافته ها : آناليز نتايج داخل هر گروه نشان مي‌دهد که درد، تعداد مشكلات عملكردي شانه و دامنه حركتي مفصل شانه، همگي بهبودي نسبي را بعداز درمان نشان مي دهند (۰۵/۰P <). از نظر مقايسه بين دو گروه، نتايج حاکي ازآن است که گروه مورد يا ليزرتراپي شده نتايج بهتري ازنظر کاهش متوسط شدت درد در مقياس مربوطه (2/2±1/3 درمقابل6/2± 5) با29 0/0P=، تعداد مشكلات فانکشنال شانه (1/3±4/4 در مقابل 1/5 ± 5/8) با 031/0=P و کاهش علايم مثبت درمعاينه (0001 /0P<) نسبت به گروه شاهد يا فيزيوتراپي معمولي داشته است. اما درافزايش متوسط دامنه حركتي ابدوکسيون (9/25 ± 7/160درمقابل 1/ 29 ±1/159 ) و روتاسيون خارجي (5/ 19 ±0/78 در مقابل 1/ 19 ±3/76) تفاوتي بين دو گروه وجود نداشت (۰۵/۰P>).
نتيجه گيري: ليزر کم توان گاليوم-آرسنايد به عنوان يک موداليته فيزيکي، در کنار ساير اقدامات روتين فيزيوتراپي از نظر کاهش ميزان درد و بهبودي فانکشنال، ارجحيت درماني نسبت به فيزيوتراپي معمول دارد اما از نظر بهبودي دامنه حرکتي مفصل شانه و حساسيت لمسي تفاوت بارزي نسبت به ساير موداليته ها ندارد.