چکیده
زمينه و اهداف: فرآيند گذر از نقش دانشجويي به كارمندي در دانش¬آموختگان جديد پرستاري از ديرباز به عنوان يك تجربه تنش زا معرفي شده است كه اگر به صورت حل نشده باقي بماند، مي¬تواند موجب كاهش رضايت شغلي و افزايش احتمال ترك حرفه ¬گردد. با در نظر گفتن مطالعات اندك در اين زمينه و دلايل فوق، شناسايي تجارب تنش زاي دانش¬آموختگان جديد پرستاري ضرورت به شمار مي¬رود.
روش بررسي: اين مطالعه توصيفي بر روي 200 نفر از شاغلان در مراكز آموزشي ـ درماني و بيمارستانهاي تابعه دانشگاه علوم پزشكي تبريز كه در زمان انجام پژوهش در پايان شش ماه اول از خدمت طرح خود قرار داشتند، صورت گرفت. بدين منظور پرسشنامه اي در زمينه تجارب تنش¬زاي فردي و مديريتي تهيه گرديد.
يافته¬ها: اكثريت پرستاران طرحي در طول دوره گذر، تجارب تنش زاي فردي و مديريتي زيادي داشتند. كسب مهارتهاي جديد (65%) ، تضاد برخي از انتظارات نقشي با ارزشهاي فردي (1/63%)، كمبود مهارت لازم در انجام اعمال پرستاري(58%) در بخش تجارب تنش¬زاي فردي و عدم همخواني بين وضعيت موجود در محيط كار با آموخته هاي دوره تحصيل (70%)، عدم برگزاري برنامه هاي آموزش توجيهي در شروع كار (3/69%)، سنگين بودن حجم كاري (65%) در بخش تجارب تنش زاي مديريتي از مهمترين تجارب تنش زاي شناسايي شدند.
نتيجه گيري: با توجه به وجود تنيدگي زياد در اكثر دانش¬آموختگان جديد در طول دوره گذر، چاره انديشي مسئولين و برنامه ريزان پرستاري در جهت كاهش تنش هاي پرستاران مبتدي، تسهيل تطابق با فرآيند گذر و تكامل مهارتهاي باليني ايشان ضرورت مي¬يابد.