چکیده
زمينه و اهداف: آشالازي يك بيماري اختلال حركتي مري با علت ناشناخته مي باشد. اگرچه در كل جهان بيماري شناخته شده اي است ولي در آسيا تا به حال مطالعات اپيدميولوژيك كمتري در اين مورد به چاپ رسيده است. هدف از اين مطالعه مقطعي توصيف يافته هاي كلينيكي و پاراكلينيكي بيماران مبتلا به آشالازي در ايران مي باشد.
روش بررسی: در اين مطالعه مقطعی يافته های مانومتری 83 بيمار مبتلا به آشالازی که از فروردين 81 تا شهريور 83 در بيمارستان طالقانی مانومتری شده بودند همچنين يافته های اپيدميولوژيک تظاهرات بالينی وآزمايشگاهی 29 نفر از اين بيماران که با تشخيص آشالازی از ارديبهشت 82 تا تير 83 جهت اقدام درمانی در بخش گوارش بستری شده بودند و اطلاعات لازم به دقت توسط يک نفر فلوی گوارش ثبت شده بود استخراج شده، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: سن متوسط بيماران 74/15 ± 38 سال بود و شايعترين علايم باليني بترتيب ديسفاژي به جامدات 100% ، ديسفاژي به مايعات 3/79% ، درد سينه 5/27% كاهش وزن 24% ، آروغ زدن مشكل 5/27%، برگشت مواد غذايي به دهان 2/17% و سوزش سر دل7/13% بودند. اندوسكپي در 6 نفر از 29 نفر يعني 6/20% موارد طبيعي گزارش شد و مطالعه باريمي در 21 نفر از 29 نفر شواهدي از آشالازي را نشان داد هيچكدام از بيماران به دنبال اتساع اسفنكتر با بالن دچار عارضه نشدند.
نتيجه گيري: يافته هاي باليني و آزمايشگاهي استخراج شده از بيماران ايراني در اين مطالعه با نتايج مطالعات خارجي مطابقت دارد خوشبختانه عارضه خاصي بدنبال اتساع با بالن ديده نشد لذا درمان سرپايي در بخش هاي اندوسكپي روش بي خطري محسوب ميگردد.