چکیده
زمينه و ا هداف: پزشكي مبتني بر شواهد (Evidence- Based Medicine, EBM) عبارت از استفاده موشكافانه، مدبرانه و صريح از بهترين شواهد جاري در تصميم گيري در مورد بيمار خاص است. پزشكان براي استفاده بهينه از EBM نياز به شناسايي محيطهاي خاص اطلاعاتي، آگاهي از شيوه هاي صحيح جستجو و ارزيابي منتقدانه اطلاعات دارند. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان آگاهي و استفاده اعضاي هيات علمي باليني از EBM و دانش مرتبط با آن است.
روش بررسي: مطالعه به روش ميداني از طريق پرسشنامه انجام شد. تعداد 130 پرسشنامه در ماه دي 1382 ميان اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي تبريز توزيع و 106 پرسشنامه تكميل شده جمع آوري گرديد، داده ها در نرم افزار Excel وارد و بر اساس آمار توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: حدود 3/45 درصد پاسخ دهندگان شناختي ازEBM نداشتند. تنها 4/43 درصد مستقيما اظهار آشنايي با EBM نمودند با اينحال 3/45 درصد پاسخ دهندگان EBM را در تصميم گيري بالينيي خود بكار مي بردند. و 3/33 درصد اظهار كردند شواهد بازيابي شده با بيماران آنها مطابقت داشته است. حدود1/46 درصد براي بازيابي شواهد از PubMed ، 7/29 درصد از سايتهاي تخصصيEBM و 5/18 درصد از وب استفاده مي نمودند. بيشتر آنها روش خاصي براي جستجو و ارزيابي شواهد نمي شناختند و تنها حدود دو(1.98) درصد آنها از روشهاي ارزيابي اطلاعات استفاده مي كردند.
نتيجه گيري: نتايج بررسي نشان داد اعضاي هيات علمي شناخت كمي از پزشكي مبتني بر شواهد دارند در حاليكه بسياري از آنها عملا ازEBM در تصميم گيري روزانه خود استفاده مي كنند از سايتهاي تخصصي پزشكي مبتني بر شواهد و شيوه هاي ارزيابي صحت و اعتبار اطلاعات بي اطلاع هستند. اعضاي هيات علمي باليني و پزشكان نيازمند آموزش جامع و صريح جستجو - بازيابي ،ارزيابي و استفاده از EBM هستند.