بررسي فراواني آنوريسم آئورت شكمي در افراد با بيماري عروق كرونري

چکیده

زمينه و هدف: فراواني آنوريسم آئورت شكمي با افزايش سن بيشتر شده و در 5 درصد جمعيت بالاي 50 سال ديده مي شود.. اختلاف نظر در مورد رابطه و همزماني بين آنوريسم آئورت شكمي و بيماري عروق كرونري وجود دارد. هدف از اين مطالعه بررسي شيوع آنوريسم آئورت شكمي در افراد دچار بيماري عروق كرونري است. روش بررسي: در يك مطالعه توصيفي ـ مقايسه اي، 234 كانديد آنژيوگرافي عروق كرونري در مرکز آموزشي درماني امام خميني و مدني تبريز طي مدت 18 ماه بررسي شدند. بر اساس نتايج آنژيوگرافي، 184 نفر مبتلا به بيماري عروق كرونري بودند. سونوگرافي داپلكس شكمي جهت ارزيابي اين افراد از نظر وجود آنوريسم آئورت شكمي كه بصورت وجود قطر آئورت شكمي بزرگتر يا مساوي 30 ميلي‌متر درنظر گرفته شد، بكار رفت. فراواني آنوريسم آئورت شکمي بين افراد با و بدون بيماري عروق کرونري مقايسه گرديد. يافته‌ها: درصد فراواني آنوريسم در گروه با و بدون بيماري عروق كرونري بترتيب 3/4درصد و صفر بود (208/0= P). بر اساس آناليز منحني راك، سن افراد مبتلا به بيماري عروق كرونري بزرگتر يا مساوي 67 سال بود، در اين گروه سني، درصد فراواني آنوريسم آئورت شكمي در افراد با و بدون بيماري عروق کرونري بترتيب 14% و صفر بود (008/0=P). درصد فراواني آنوريسم در بيماري عروق کرونري با گرفتاري يک رگ ، دو رگ ، سه رگ بترتيب 2/2، 5 و 8/8 درصد بود (269/0=P). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج مطالعه فعلي، سن عامل خطر مهمي براي آنوريسم آئورت شكمي در بيماري عروق كرونري است. بنابراين پيشنهاد مي‌گردد برنامه غربالگري با سونوگرافي داپلكس در افراد مسن با بيماري عروق كرونري مدنظر باشد.