چکیده
زمينه و اهداف: تب، تشنج شايعترين اختلال تشنجي دوران كودكي بوده و يك علت شايع بستري در بيمارستان كودكان تبريز مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي خصوصيات اپيدميولوژيك، باليني و آزمايشگاهي اولين حمله تب، تشنج در كودكان بستري شده در بيمارستان كودكان تبريز بود.
روش بررسي: در طي يكسال از اول آذر ماه 1382 تا آخرآبان ماه 1383 تمام كودكان بالاي يك ماه و زير 12 سال كه بعلت اولين حمله تشنج تبدار در بخش اعصاب بيمارستان كودكان بستري شدند، وارد مطالعه شدند. مطالعه بصورت مقطعي - توصيفي بوده و اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از تست كاي دو آناليز شدند. براي مقايسه ميانگين ها ازآ‍زمون تي مستقل استفاده شد. نتايج كمتر از 05/0p< معني دار تلقي شدند.
يافته ها: اوج شيوع تب تشنج در سال دوم زندگي بود. در جنس مذكر شايع تر از جنس مونث بود. شايعترين علل زمينه ساز، بيماريهاي تنفسي با
2/48% و بيماريهاي اسهالي با 3/32% بودند. در 6/93% موارد تشنج در طي 24 ساعت بعد از شروع تب رخ داده بود. متوسط مدت تشنج 3/10 ± 7/5 دقيقه بود و در 1/94% موارد تشنج كمتر از 15 دقيقه و تنها در 8/3% ، 30 دقيقه يا بيشتر (صرع پايدار) طول كشيده بود. استفاده از روش هاي كاهش تب در پيشگيري از بروز تشنج موثر نبودند. 2/75% موارد از نوع تب تشنج ساده و در 8/24% موارد از نوع تب تشنج پيچيده بود ( 18% تكرار در 24 ساعت، 3/5% مدت تشنج بيش از 15 دقيقه و4/1% بصورت موضعي ). ارتباط معني داري بين سن و نوع تب تشنج وجود داشت(05/0p<).
نتيجه گيري: خصوصيات باليني اولين حمله تب تشنج در اين مطالعه مشابه ساير مطالعات مي باشد و به جز اينكه تشنج بصورت موضعي كمتر ديده مي شود. وقوع تشنج در سن پائين تر يك عامل خطر براي بروز تب تشنج پيچيده مي باشد.