چکیده
زمينه و اهداف: براي اولين بار سازمان جهاني بهداشت در سال 1993 برنامه مدوني تحت عنوان آموزش مهارتهاي زندگي و در جهت پيشگيري اوليه و ارتقاي بهداشت روان آماده نمود. در راستاي اجراي اين طرح برنامه آموزش مهارتهاي زندگي در كشور هاي مختلف از جمله كشور ما برنامه ريزي شده و در دست اجرا مي باشد. پژوهش حاضر جهت ارزيابي اجراي اين برنامه در سطح شهرستان سنندج انجام شده است.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع تجربي بوده كه: جامعه مورد مطالعه آن دانش آموزان مقطع چهارم دبستان هاي شهرستان سنندج بوده است. نمونه گيري به روش تصادفي و سيستماتيك انجام شده و حجم نمونه شامل 167 نفر گروه مداخله و 173 نفر گروه مقايسه ميباشد. مطالعه در دو مرحله انجام شده است: در مرحله اول اعتبار محتوا و همزمان پرسشنامه تعيين شد كه از حدمناسب برخوردار بوده همچنين پايايي آن نيز قابل قبول بوده است. در مرحله دوم ميزان آگاهي دانش آموزان از مهارتها ي زندگي از طريق توزيع پرسشنامه در دو گروه مقايسه و مداخله بررسي گرديد.
يافته ها: بررسي نشان داد كه سطح اطلاعات دانش آموزان از مهارتها در گروه مداخله بطور معني داري نسبت به گروه مقايسه ارتقا يافته است
(01/0p<). اين نتيجه در دختران و پسران متفاوت بوده است(01/0p<). همچنين ارتباط مستقيم معنا داري بين وضعيت تحصيلي دانش آموزان با سطح آگاهي آنان از مهارتها بدست آمده است(01/0p<).
نتيجه گيري: در مجموع نتايج بررسي ما عليرغم محدوديتهاي تحقيق نشان دهنده اثربخشي برنامه كشوري آموزش مهارتها مي باشد.گرچه در اين بررسي آموزش در دختران موفق تر از پسران بوده است. لازم است که در دوره هاي بعدي اولا توجه بيشتري به انعطاف در برنامه آموزشي در گروههاي جنسي دختر و پسر شده و ثانيا ارتقاي کيفيت نحوه ارزيابي نيز مد نظر قرار گيرد.