بررسي تغييرات شاخص مقاومت عروقي كليه قبل و بعد از سنگ شكني برون اندامي با سونوگرافي داپلر

چکیده

زمينه و اهداف: سنگ شكني برون اندامي اكثراً جايگزين روشهاي درماني ديگر مانند جراحي و اقدامات اندويورولوژي براي درمان سنگهاي دستگاه ادراري شده است. عليرغم مطمئن و موثر بودن، اثرات سوء آن روي عملكرد كليه هنوز وجود دارد. تكنيكهاي جديد تشخيص همانند اولتراسونوگرافي Color Doppler ، يك بينش جديد در رابطه با عملكرد كليه مي بخشد كه قادر به ارزيابي عروق كليه مي باشد. در اين بررسي تغيير مقاومت عروق داخل كليوي بعد از سنگ شكني با سونوگرافي داپلر مطالعه مي شود. روش بررسي: در اين بررسي براي 55 بيمار شاخص مقاومت عروقي در شريان داخل لوبي قبل و 30 دقيقه بعد از سنگ شكني در كليه هاي درمان شده اندازه گيري شد. 22 بيمار يك هفته بعد از سنگ شكني پيگيري شدند. يافته ها: در كليه هاي درمان شده شاخص مقاومت عروقي به طور بارزي از 05/0 ± 62/0 مقدار اوليه به 06/0 ± 66/0 رسيد (001/0 < P ). ارتباط معني داراي بين افزايش سن و افزايش شاخص مقاومت عروقي در كنترل سي دقيقه بعد از سنگ شكني وجود نداشت. پيگيري بيماران نشان داد كه متوسط شاخص مقاومت عروقي يك هفته بعد به سطح قبل درمان برنگشته است وبيماران مسن (60 سال يا بالاتر) سطح شاخص مقاومت عروقي يك هفته بعد بالاتري از بيماران جوان (زير 60 سال) داشتند (05/0± 76/0 در مقابل 06/0± 64/0 ). هيچ ارتباط معني داراي بين ولتاژ سنگ شكني يا تعداد شوك با تغيير شاخص مقاوت عروقي قبل و بعد از سنگ شكني وجود نداشت. نتيجه گيري: بواسطه افزايش سطوح شاخص مقاومت عروقي اوليه احتمال آسيب بافت كليه بعد از سنگ شكني وجود دارد. اندازه گيري تغيير در شاخص مقاومت عروقي با تكنيكهاي اولتر اسوند بعد از سنگ شكني ممكن است اطلاعات مفيدي براي تشخيص كلينيكي آسيب بافت كليه ارائه دهد.