چکیده
زمينه واهداف: عفونت زخم بعد از جراحي اثرات زيادي روي كيفيت زندگي بيمار گذاشته و بطور قابل توجهي هزينه هاي مراقبت ازبيماررا افزايش ميدهد. پيآمد اين امر، افزايش درد، مراقبت از يك زخم باز عفوني وحتي در مراحل پيچيده تر مرگ بيمار است. تعدادي از فاكتورهاي مؤثر در گسترش عفونت زخم شامل مقاومت ميزبان، تكنيك جراحي، تعداد ونوع ارگانيسم حاضر در زخم در پايان جراحي ميباشد. در بسياري از بيمارانيكه بمدت طولاني در بيمارستان بستري مي شونديا آنهائيكه بيماري زمينه اي دارند تعداد ارگانيسمهاي مستقر در پوستشان افزايش مي يابد.از آنجائيكه اززمانهاي بسيار قديم استافيلوكوك هاي اورئوس ودر سالهاي اخير استافيلوكوك هاي اورئوس مقاوم به وانكومايسين نقش مهمي در عفونتهاي بعداز عمل جراحي داشته اند لذاانتخاب روش وآنتي بيوتيک مناسب براي درمان عفونت هاي جراحي نيازمند داشتن اطلاعات صحيح ازبروز استافيلوكوك هاي اورئوس مقاوم به وانكومايسين، فلوراي معمول آلوده کننده ونيز در صد حساسيت آنها نسبت به آنتي بيوتيکهاي رايج ميباشد. هدف از اين مطالعه جستجوي استافيلوكوك هاي اورئوس مقاوم به وانكومايسين، شناخت ميكروارگانيسمهاي هوازي وهوازي اختياري شركت كننده در عفونت زخمهاي بعد از جراحي وتعيين الگوي حساسيت آنها نسبت به آنتي بيوتيكهاي رايج مي باشد.
روش بررسي: نمونه ها از عفونتهاي بعد از جراحي 40 بيمار بستري شده در بخشهاي اورتوپدي، اورولوژي وجراحي عمومي فراهم گرديده وسپس تحت آزمايشهاي ميكروسكوپي و كشت قرار گرفتند. باكتري هاي جدا شده با استفاده از روشهاي استاندارد تعيين هويت شده و الگوي حساسيت آنها با روش بائرو كيرباي مشخص گرديد.
يافته ها: از كل نمونه هاي تحت مطالعه 14 مورد (35%)ازنظر کشت منفي و26 مورد (65%)کشت مثبت بودند. ازکشت 15 مورد (5/37%) يك ارگانيسم، 8 مورد(20%) دو ارگانيسم و3 مورد (5/7%) سه ارگانيسم بدست آمد. تفاوت هاي عمده اي از نظرحساسيت به آنتي بيوتيک ها در ميان باكتري هاي جدا شده از بخشهاي مختلف مشاهده گرديدبه طوريكه در بخش اورتوپدي استافيلوكوك اورئوس بتعداد 11مورد(83/47%) با حساسيت 54/54% نسبت به وانكومايسين ودر بخشهاي ديگر 4مورد(53/23%) بامقاومت صددرصد نسبت به وانكومايسين وحساس به ريفامپيسين جدا گرديد.
نتيجه گيري: ميزان نسبتا بالاي عفونت زخم بعداز جراحي مخصوصا با استافيلوكوك هاي اورئوس مقاوم به وانكومايسين نشانگر نياز به كنترول شديد جهت كاهش سطح آلودگي در بيمارستانها ونيز كم كردن عوامل موثر در ايجاد عفونت ميباشد.