اثر ورزش منظم شنا بر سايتوکاينهاي پيش التهابي و ضد التهابي در رتهاي سالم و ديابتي

چکیده

زمينه و اهداف: ورزش‌هاي منظم مثل شناي منظم و تريدميل، اثرات متفاوتي نسبت به ورزش‌هاي استقامتي بر روي بدن دارند. هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير ورزش شناي منظم بر روي سطوح پلاسمائي سايتوکاينهاي IL-1β و TNF-α و IL-6 در رتهاي سالم و ديابتي بود. روش بررسي: براي اجراي اين مطالعه 40 رت سه ماهه از نژاد ريستار (محدوده وزني 300-250 گرم) انتخاب و به طور تصادفي به چهار گروه 10 تايي تقسيم شدند. جهت ايجاد ديابت در 20 موش از روش تزريق داخل صفاقي mg/kg 50 داروي استرپتوزوتوسين (Streptozotocin) بصورت تک دوز ايجاد گردد. 20 موش بصورت سالم باقي ماندند. ورزش شناي منظم بصورت 5 روز در هر هفته و بمدت يک ساعت در هر روز و در کل 8 هفته انجام گرديد. سطح پلاسمايي TNF-a , IL-1β و IL-6 قبل و بعد از دوره ورزش اندازه‌گيري شدند. يافته ها: نتايج مطالعه حاضر نشان داد که اختلاف ميانگين مقادير IL-6 در بين گروههاي مورد مطالعه معني دار بود، بطوريکه ورزش شناي منظم، سطح پلاسمائي IL-6 را در رتهاي سالم 9 برابر و در رتهاي ديابتي 23 برابر افزايش داد (0005/0>P و 79/54=(31،3) F). باوجوداين، تغييرات مقادير IL-1β و TNF-α در بين گروه هاي مختلف از لحاظ آماري معني دار نبود. نتيجه گيري: براساس يافته هاي حاصل از اين مطالعه، ورزش منظم باعث افزايش مقادير پلاسمائي IL-6 مي شود و اين افزايش در رتهاي ديابتي چشمگير‌تر از رتهاي سالم مي باشد. لذا انجام ورزشهاي منظم و طولاني مدت شنا براي سلامتي بيماران ديابتي مي تواند مفيد باشد.