چکیده
زمينه و اهداف: بلع جسم خارجي از مشكلات شايع در بالغين مي‌باشد كه با توجه به عوارض آن يك مسئله اورژانس است. با پيشرفت‌‌هاي پزشكي ميزان مرگ و مير ناشي از بلع جسم خارجي نسبت به گذشته كاهش يافته است. اما با توجه به عوارض آن نياز به تشخيص و درمان به موقع مي‌باشد كه با شرح حال، معاينه باليني، بررسي‌هاي راديولوژيكي انجام مي‌شود. هدف اين مطالعه بررسي اجسام خارجي حلق و مري در بالغين در بيمارستان امام خميني تبريز بوده است.
روش بررسي: اين مطالعه بر اساس مندرجات موجود در پرونده‌هاي پزشكي بيمارستاني بيماران انجام گرفته است. نوع مطالعه به صورت توصيفي- مقطعي است. 210 بيمار با بلع جسم خارجي بستري در مركز آموزشي _ درماني بيمارستان امام خميني دانشگاه علوم پزشكي تبريز در طي 10 سال
(1383 _ 1373) مورد مطالعه قرار گرفتند.
يافته‌ها: در اين بررسي از 210 بيمار 100 مورد (6/47%) مؤنث و 110 مورد (3/52%) مذكر بودند كه در محدوده سني 79-19 سالگي قرار داشتند. شايعترين شكايت بيماران وجود اختلال در بلع (1/76%) و درد در بلع (09/68%) بود. بيشترين محل درگيري در ابتداي مري، زير عضله كريكوفارنژ 137 مورد (2/65%) بود. شايعترين جسم خارجي درگير استخوان بود. اين بررسي براي ما مشخص كرد كه 2/4% از بيماران داراي بيماري زمينه‌اي مري بودند و همچنين به ما نشان داد كه تاخير در تشخيص يا مراجعه بيماران باعث آسيب‌هايي از جمله پرفوراسيون مري، مدياستينيت و آبسه مي‌شود كه در 2 مورد (9/0%) از بيماران اتفاق افتاده و آسيب‌هاي ناشي از اندوسكوپي در 3 مورد (4/1%) از بيماران ديده شد كه منجر به آسيب عروقي، پنوموتوراكس، مدياستينيت شده بود.
نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از مطالعه ما با آنچه در مطالعات جوامع توسعه يافته گزارش شده است شباهت و تفاوت‌هائي دارد. ما دريافتيم كه اندوسكوپي غير قابل انعطاف تكنيك قابل اعتماد و مقرون به صرفه بوده و مراجعه سريع بيماران، وجود امكانات لازم و دقت در بررسي‌هاي اختصاصي مثل اندوسكوپي باعث كاهش عوارض ثانويه مثل پرفوراسيون مري مي‌گردد و انتظار داريم پزشك در برخورد با جسم خارجي روش صحيح و مناسب را جهت درمان به كار گيرد.