چکیده
زمينه و اهداف: صحت بالا در دوز داده شده به بيماران يكي از عوامل مهم و موثر در پرتودرماني مي باشد. براي ارزيابي ميزان صحت در دوز داده شده، از دوزيمتري in vivo استفاده مي شود. لذا، در اين پژوهش با استفاده از اين روش دوريمتري، ميزان صحت در دوز داده شده به بيماران در بخش پرتودرماني بيمارستان امام خميني تبريز مورد بررسي قرار گرفت.
روش بررسي: براي 320 ميدان درمان شده با دستگاه كبالت-60 و شتابدهنده خطي كه شامل ميدانهاي سروگردن، تنه، لگن و اندامهاي فوقاني و تحتاني بودند دوز ورودي با استفاده از سيستم دوزيمتري in vivo اندازه گيري شد. تفاوت بين دوز ورودي اندازه گيري شده و تجويز شده براي هر ميدان بدست آمد. متوسط خطا و انحراف معيار توزيع خطا براي كل بيماران و هر گروه خاص از ميدانها تعيين گرديد.
يافته ها: متوسط مقدار خطا براي كل نمونه 34/1–% با انحراف معيار 12/7%، براي ميدانهاي كبالت-60، 17/0- % با انحراف معيار 98/5% و براي ميدانهاي شتابدهنده 56/3- % با انحراف معيار 17/7% مشاهده گرديد. متوسط خطا در ميدانهاي سروگردن 37/0-% با انحراف معيار 73/4 %، در ميدانهاي تنه 88/1-% با انحراف معيار 27/7% ، و در ميدانهاي لگن و اندامها 49/2-% با انحراف معيار 79/7%، ديده شد.
نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان مي دهند كه خطاي سيستماتيك در بخش پرتودرماني در حد قابل قبول مي باشد. اما انحراف معيار توزيع خطا براي بخش پرتو درماني، 12/7 % مي باشد كه از مقدار توصيه شده، 5%، بطور محسوسي بيشتر مي باشد. با بهينه سازي كاركرد شتابدهنده خطي موجود، كنترل كيفي منظم و كاهش بار كاري مي توان اين مقدار به مقدار توصيه شده كاهش داد.