چکیده
زمينه واهداف: داروهاي جنتامايسين،نئومايسين،استرپتومايسين وافلوکساسين ازدسته آنتي بيوتيكهاي خانواده آمينوگليكوزيدي و فلوروكينولوني ميباشند، كه بر روي بيماريهاي حاصل از باكتريهاي گرم منفي وبيماريهاي عفوني دستگاه تناسلي- ادراري موثر بوده و در حال حاضردر بسياري ازكشورهاي دنيا کاربرددرماني دارند. انجام تحقيق فوق به منظور پيبردن به اثرات اين داروها در طول دوره اسپرماتوژنز در موش صحرايي بوده است.
روش بررسي: بدين منظور،50 سر موش صحرايي نژاد ويستار، به چهار گروه تحت مطالعه (40=n) و يك كنترل(10=n) تقسيم شدند. گروههاي تحت مطالعه در مقايسه با گروه كنترل که فقط از حلال دارو (سرم سالين نرمال) به صورت تزريقي استفاده كرده بودند، روزانه به مدت 14 روز از داروهاي جنتامايسين به ميزان mg/kg5 تزريقي (داخل صفاقي) و نئومايسين به ميزان50mg/kg تزريقي (داخل صفاقي) و استرپتومايسين به ميزان mg/kg40 (داخل صفاقي) و افلوکساسين به ميزان mg/kg 72 به صورت محلول در آب آشاميدني استفاده كردند. در روز چهاردهم از ناحيهء اپيديديم ((epididymis، اسپرمها جمعآوري و جهت آناليز به آزمايشگاه ارجاع داده شد. از آزمون كاي دو و ANOVA جهت آناليز آماري داده ها استفاده گرديد.
يافتهها: مشاهده با ميكروسكوپ نوري نشان داد جمعيت اسپرمها در تمامي گروهاي تحت مطالعه نسبت به گروه كنترل بطور معني داري كاهش يافته بود (001/0P<) بودند. همچنين ميزان درصد قابليت زيست اسپرمها درتمامي گروههاي تحت مطالعه در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافته بود (001/0P<). درصدتحرك اسپرمهادرتمامي گروهها غير از گروه تحت مطالعه با افلوکساسين در مقايسه با گروه كنترل كاهش يافته بودند(05/0 (P <.
نتيجه گيري: از آنجا كه افلوکساسين در مقايسه با ساير داروها، فقط داراي اثرات كاهنده بر روي جمعيت و درصد قابليت زيست اسپرمها بوده و برروي درصد تحرک اسپرمها داراي اثرات سوء نمي باشد، لذا احتمال ميرود كه اين دارو داراي اثرات سوء کمتري بر سلامتي اسپرم باشد.