چکیده
زمينه و اهداف: عفونت هاي ناشي از گونه هاي شيگلا يكي از علل مهم موربيديتي در دنياست به علت احتمال ايجاد گونه هاي مقاوم شيگلا به داروهاي ضد ميكروبي رايج، تعيين وضيعت حساسيت آنها در هر منطقه اي ضروري به نظر ميرسد. هدف اين مطالعه تعيين گونه هاي شيگلا و بررسي الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي آنها در بيماران مبتلا به اسهال حاد است.
روش بررسي: در اين مطالعه كودكان مبتلا به اسهال حاد كه طي سالهاي 1381 و 82 به مركز پزشكي كودكان تبريز مراجعه كرده اند و كشت مدفوع آنها از نظر گونه هاي شيگلا مثبت بوده از لحاظ حساسيت آنتي بيوتيكي مورد بررسي قرار گرفتند.
يافته ها: در 43 بيمار كشت مدفوع از نظر شيگلا مثبت، در 39 مورد شيگلا فلكسنري و در 4 مورد شيگلا سونئي جدا شده بود. در شيگلا فلكسنري مقاومت به آمپي سيلين و كوتريموكسازول به ترتيب در 6/89 و 1/89 درصد وجود داشته و مقاومت چند داروئي در 8/67 % موارد ديده شد. تمام موارد به سفالوسپورين هاي نسل سوم وناليديكسيك اسيد حساس بوده. و ميزان حساسيت به جنتامايسين، آميکاسين وکلرامفنيکل به ترتيب 8/89%،5/82%، 69% بود. هر 4 مورد شيگلا سونئي به كوتريموكسازول مقاوم و تنها در يك مورد حساسيت به آمپي سيلين وجود داشت.
نتيجه گيري: اين يافته ها نشان مي دهد كه شايعترين گونه در اين منطقه شيگلا فلكسنري است كه مقاومت گسترده اي به داروهاي مصرفي رايج ( آمپي سيلين – كوتريموكسازول ) نشان مي دهد، بنابراين بهتر است از مصرف بي مورد آنتي بيوتيك ها در گاستروآنتريت كودكان براي جلوگيري از ايجاد مقاومت هاي چند داروئي بيش از حدي كه درحال حاضر وجود دارد اجتناب شود.