پريدخت نخستين داوري، علي اكبر شاه محمدي، محمود معراجي، محمد يوسف اعرابي، شمسي غفاري*
چکیده
زمينه و اهداف: تنگي حقيقي آئورت از يك برجستگي لوكاليزه در لايه مياني آئورت ناشي مي شود. كه به درون لومن رگ برجسته شده و جلوي خون را مي گيرد و در صورت عدم درمان عوارض جدي به همراه دارد. هدف از اين بررسي نتايج پيگيري درمان در مبتلايان به كواركتاسيون آئورت بستري در بيمارستان قلب شهيد رجايي بين سالهاي 1372 تا 1383 مي باشد.
روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي با روش نمونه گيري سرشماري كليه بيماران مبتلا به كواركتاسيون آئورت بستري در بيمارستان قلب شهيد رجايي بين سالهاي 1372 تا 1383 كه جهت پيگيري هر شش ماه يكبار به درمانگاه مراجعه مي كردند وارد مطالعه شدند. حجم نمونه اي معادل 209 نفر بدست آمد و اطلاعات مورد نظر از پرونده ها استخراج گرديد.
يافته ها: 64 نفر(8/29 درصد) دختر و 145 نفر(2/70%) پسر بودند. ميانگين سني در هنگام ترميم عارضه معادل(91/9±51/6) سال بود.23مورد(11%) بالون آنژيوپلاستي شده و 177مورد(7/84%) تحت جراحي ترميمي كواركتاسيون قرار گرفته و 9نفر(3/4%) مشاوره جراحي شده ولي تاكنون جراحي نشده اند. مدت پيگيري بيماران پس از درمان بين 1 تا 14 سال متغير بود. همچنين 5 مورد نيز پس از جراحي فوت كردند. ميانگين پيگيري 72/2 سال بود. در پيگيري درمان 4/35% موارد دچار هيپرتانسيون شده كه در اين افراد ميانگين سني بطور معناداري بالاتر بود 05/0P<. 5/67% افراد در اكوكارديوگرافي گراديان فشاري بيش از 20mmHg داشتند كه در بررسي با كاتتريسم30 نفر (3/14%) دچار كواركتاسيون مجدد يا راجعه شده بودند(26نفر پس از جراحي و 4 نفر پس از آنژيوپلاستي با بالون) كه رابطه اي با سن ترميم نداشت.
نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه و مقايسه آن با مطالعات ديگر مي توان اينگونه بيان كرد كه ترميم تنگي آئورت در سنين پايينتر با بروز كمتر هيپرتانسيون همراه بوده و در مورد بروز مجدد تنگي نيز ما در اين مطالعه به نتيجه اي دال بر بروز بيشتر در صورت ترميم در سنين پايينتر نرسيديم.