مقايسه اثرانفوزيون آلفنتانيل و رمي فنتانيل حين بيهوشي از نظر زمان ريكاوري و ميزان تهوع و استفراغ بعد از اعمال جراحي چشم در افراد مسن

چکیده

زمينه واهداف: لزوم ريکاوري سريع و بدون عارضه بيماران جهت برگشت به روال عادي زندگي درکنار گسترش روزافزون اعمال جراحي سرپايي مسئله اي است که نياز مند توجه مي باشد. اين مطالعه به مقايسة بين مدت زمان ريکاوري و ميزان تهوع و استفراغ بعداز عمل جراحي پس از استفاده ازانفوزيون دو داروي مخدر سريع الاثر آلفنتانيل و رمي فنتانيل درحين بيهوشي افراد مسن مي پردازد. روش بررسي: در اين کارآزمايي باليني دوسويه کور، 40 بيمار مسن کانديداي جراحي کاتاراکت تحت بيهوشي عمومي مورد بررسي قرار گرفتند. بيماران بصورت تصادفي در دو گروه 20 نفره تقسيم و درهر گروه آلفنتانيل ويا رمي فنتانيل يک دقيقه قبل از القاي بيهوشي در عرض 30 ثانيه تزريق شد. هر دو گروه به روش يکسان تحت بيهوشي عمومي قرار گرفته و در طي بيهوشي از انفوزيون آلفنتانيل براي گروه اول و رمي فنتانيل براي گروه دوم استفاده شد. در انتهاي بيهوشي فاصله زماني بين ختم بيهوشي تا برگشت تنفس خود بخودي, باز کردن چشمها با تحريک, پاسخ کلامي, ميزان تهوع و استفراغ در ريکاوري وزمان ترخيص از ريکاوري ثبت شد. يافته ها: زمان برگشت تنفس خود بخودي در گروه آلفنتانيل نسبت به گروه رمي فنتانيل 3/1 دقيقه کوتاهتر بود ولي اين اختلاف از نظر آماري معني دار نبود (08/0= P). زمان باز کردن چشم ها با تحريک, برگشت پاسخ کلامي و ترخيص از ريکاوري در دو گروه اختلاف معني داري با هم نداشت. ميزان تهوع و استفراغ در ريکاوري در گروه رمي فنتانيل بطور معني داري بيشتر از گروه آلفنتانيل بود (به ترتيب 30%در مقابل5%بيماران با 045/0 P=). نتيجه گيري: با در نظر گرفتن اينکه پس از انفوزيون دارو در گروه آلفنتانيل نسبت به گروه رمي فنتانيل برگشت تنفس خود بخودي سريعتر بوده و مخصوصاً ميزان تهوع و استفراغ بعد از عمل در گروه آلفنتانيل به طور معني داري کمتراز گروه رمي فنتانيل بود ،انفوزيون آلفنتانيل به عنوان داروي مخدر درحين بيهوشي افراد مسن مخصوصاًدر اعمال جراحي سر پايي پيشنهاد مي گردد.