مقايسه طول عمر دريچه هاي بيوپروستتيك قلبي در بيماران باردار و غير باردار

چکیده

زمينه و اهداف: از آنجائيكه مصرف آنتي كواگولانت ها در حين بارداري براي مادر و جنين خطرناك بوده و استفاده از بيوپروتزها در زنان جوان با بيماريهاي دريچه اي قلبي كه اميد به بچه دار شدن دارند اهميت فراوان دارد. لذا اين تحقيق جهت ارزيابي تاثير حاملگي در طول عمر بيوپروتزهاي قلبي طراحي شد. روش بررسي: اين مطالعه مورد – شاهدي بين سالهاي 1381-1357 در بيمارستان قلب شهيد رجائي بر روي 53 بيمار زن كه در سن بارداري بوده و تحت عمل جراحي تعويض دريچه بيولوژيك قرار گرفته اند انجام شده است. 27 بيمار با سن (73/7±22 سال) سال (گروه الف) بعد از تعويض دريچه، 56 مورد بارداري در آنها اتفاق افتاده بود و 26 بيمار در سن (9/10± 8/26 سال) باردار نبودند (گروه ب). ميانگين زمان عمر دريچه و متوسط زمان مورد نياز به تعويض دريچه بين دو گروه مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در گروه الف 48/81 درصد از بيماران تحت تعويض دريچه ميترال، 81/14 درصد تعويض دريچه آئورت و 71/3 درصد تعويض دريچه تريكوسپيد قرار گرفتند. در گروه ب 6/84 درصد تعويض دريچه ميترال، 6/11 درصد تعويض دريچه آئورت و 81/3 درصد تعويض دريچه ميترال و آئورت قرار گرفتند. از27 بيماري كه در مجموع 56 بارداري در آنها اتفاق افتاده بود در گروه الف 6/19 درصد نياز به سقط، ‌8/76 درصد زايمان طبيعي داشتند و 70/94 درصد از زنان باردار هيچ عارضه اي نداشتند و در 3/5 درصد تغييرات دژنتراتيو دريچه طي 2 -4 ماه بعد از زايمان را داشتند. حد متوسط عمر دريچه 60/16 سال در بيماران باردار و 74/16 سال در بيماران غير باردار بود (91/0= P). 5/55 درصد از بيماران در گروه الف بعد از 4/5±64/14 سال و در گروه ب 50 درصد بعد از 5±61/10 سال نياز به تعويض دوباره دريچه پيدا كردند (05/0P>). نتيجه گيري: اين مطالعه نشان دهنده عدم تفاوت طول عمر بيوپروتزهاي قلبي و متوسط زمان نياز به تعويض دريچه مجدد بين بيماران باردار و غير باردار است.