فراواني ناقلين مجاري بيني با استافيلوکوکوس اورئوس در پرسنل درماني وبيماران بستري و الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي سويه هاي جدا شده از بيني و نمونه هاي باليني در بيمارستانهاي شهر تبريز

چکیده

زمينه و اهداف: استافيلوکوکوس اورئوس پاتوژن مهمي است که در ايجاد عفونت هاي مختلفي نقش دارد. تلاش در جهت درمان عفونت هاي حاصل از اين سويه ها باعث بروز مقاومت به اکثر آنتي بيوتيک ها بخصوص به متي سيلين و در سال هاي اخير به وانکومايسين شده است. بنابراين عواقب عفونت هاي ناشي از اين باکتري مي تواند وخيم باشد. در اين مطالعه وضعيت پرسنل درماني و بيماران بستري در مراکز آموزشي و درماني امام خميني و کودکان تبريز از نظر فراواني ناقلی به استافيلوکوکوس اورئوس و الگوي مقاومت آنتي بيوتيکي سويه هاي ايزوله شده در نمونه هاي بيني و نمونه هاي باليني بررسي گرديد. روش بررسي: سويه هاي استافيلوکوکوس اورئوس از سوراخ هاي بيني 460 نفر پرسنل بيمارستان و بيماران بستري و نيز از نمونه هاي باليني در مراکز آموزشي و درماني امام خميني و کودکان تبريز در مدت 6 ماه در سال هاي 84-1383 جمع آوري شدند. حساسيت آنتي بيوتيکي سويه هاي جمع آوري شده در مقابل 13 آنتي بيوتيک رايج در درمان عفونت هاي استافيلوکوکي مطالعه شدند. در ضمن از محيط کشت اگزاسيلين آگار بر اساس (National Committee for Clinical Laboratory Standards, NCCLS) براي غربالگري سويه هاي استافيلوکوس اورئوس مقاوم به متي سيلين (Methicillin Resistant Staphylococcus aureus, MRSA) استفاده شد. يافته ها: بر اساس نتايج اين مطالعه ميزان ناقلي بيني در بين پرسنل درماني و بيماران بستري مورد مطالعه 7/34% بود. در ارتباط با حساسيت و مقاومت سويه هاي آزمايشي 77 ايزوله قادر به رشد در محيط کشت اگزاسيلين آگار بودند که اين نتيجه مؤيد حضور 4/37% از ايزوله هاي MRSA مي باشد . ايزوله هاي فوق در کنار مقاومت به متي سيلين به 4 تا 11 آنتي بيوتيک مورد آزمايش ديگر نيز مقاومت داشتند. در مقابل سويه هاي حساس به متي سيلين (Methicillin Sensitive Staphylococcus aureus, MSSA ) به استثناي مقاومت به پني سيلين (100%) به ساير آنتي بيوتيکهاي آزمايشي عمدتاً" حساسيت نشان دادند. کليه ي ايزوله هاي MRSA و MSSA به وانکومايسين حساسيت داشتند. ميزان مقاومت به متي سيلين در ايزوله هاي بدست آمده از نمونه هاي باليني بيشتر از ايزوله هاي بيني بود که اين تفاوت از نظر آماري معني دار بود (001/0>P ). نتيجه گيري: در اين مطالعه، کليه ايزوله ها به وانکومايسين حساس بودند و با توجه به حضور نادرمقاومت به وانکومايسين در ساير گزارشها جهت جلو گيري از ظهور سويه هاي مقاوم به وانکومايسين بايد استفاده منطقي از اين آنتي بيوتيک بيشتر مورد توجه قرار گيرد. غربال گري پرسنل و بيماران بستري جهت تعيين ميزان ناقلي و اتخاذ روشهاي پيشگيرانه از بروز عفونت هاي بيمارستاني با سويه هاي فوق ضروري است که استفاده از روشهاي مولکولي جهت شناسايي بهتر اين باکتريها به ويژه توجه به حضور ژن mecA در ايزوله هاي فوق مورد تأکيد ميباشد.