چکیده
زمينه و اهداف: برآورد دقيقي از شيوع خود آزاري در نوجوانان وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر تعيين شيوع خود آزاري و برخي عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان دوم دبيرستانهاي پسرانه شهر تبريز مي باشد.
روش بررسي: 1772 نفر از ميان دانش آموزان دوم دبيرستانهاي پسرانه شهر تبريز بطور تصادفي انتخاب شدند . يك پرسشنامه به منظور كسب اطلاعات در مورد مشخصات دموگرافيك، تجربه خود آزاري، رفتار مصرف سيگار، رفتار خطر پذير و اعتماد به نفس تكميل گرديد. ارتباط عوامل مختلف با خودآزاري در دانش آموزان با استفاده از مدل رگرسيون لوجستيك بررسي گرديد.
يافته ها: از ميان 1772 دانش آموز 76 نفر (3/4% ، حدود اطمينان 95%: 3/5-4/3) خود آزاري را تجربه كرده بودند. هشت نفر(5/10%) حکاکي روي پوست، 4نفر(3/5%) سوزاندن، 9نفر (8/11%) داغ زدن، 27نفر(5/35%) بريدن، 7نفر (2/9%) خالکوبي، 5نفر (6/6%) کندن پوست و 17نفر (4/22%) از آنها کوبيدن سر به ديوار را ذکر کردند. نتايج نشان داد که تجربه مصرف الکل (52/1OR=) ، داشتن دوستان نزديك سيگاري(54/2OR=) و بودن در مراحل پيشرفته مصرف سيگار (86/1OR=) با خودآزاري دردانش آموزان ارتباط معني داري دارد.
نتيجه گيري: اين مطالعه نشان داد كه شيوع خودآزاري در مقايسه با كشور هاي ديگر كمتر است و عواملي مانند سن دانش آموزان، وضعيت مصرف سيگار و مصرف الكل با خود آزاري ارتباط دارد. براي برنامه ريزي اقدامات پيشگيري مطالعات بيشتر و با نمونه هاي متفاوت نياز است.