چکیده
زمينه و اهداف: رتينوپاتي ديابتي و ادم ماکولاي ديابتي از علل مهم کاهش بينايي شديد است. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي تأثير تزريق داخل ويتره تريامسينولون استونايد همزمان با پان رتينال ليزر فوتوکواگولاسيون بر روي ادم ماکولاي ديابتي و رتينوپاتي پروليفرايتو ديابتي از نوع پرخطر ميباشد.
روش بررسي: اين تحقيق در يک کار آزمايي باليني از مرداد 1386 تا مرداد 1387، بر روی 50 بيمار ديابتي که به طور همزمان مبتلا به رتينوپاتي ديابتي پروليفرايتو از نوع پرخطر و ادم ماکولاي ديابتي دو چشمي بودند انجام شد. برای گروه 1 تزريق داخل ويترهای تريامسينولون استونايد(4 ميليگرم)، پان رتينال فوتوکواگولاسيون و فوتوکواگولاسيون ماکولا (چشم راست) و گروه 2 تحت پان رتينال فوتوکواگولاسيون و فوتوکواگولاسيون ماکولا (چشم چپ) قرار گرفتند. معاينات کامل چشمي، اندازهگيري حدت بينايي، فشار داخل چشمی و OCT (Optical Coherence Tomography) در ابتداي مطالعه و طي پيگيري هاي 2 و 6 ماهه و آخرين معاينه ( 9 الي 12ماه) صورت پذيرفت.
يافته ها: در ماه دوم بعد از تزريق، ميانگين حدت بينايي تصحيح شده در گروه 1 به ميزان 33/0 35/0 و در گروه 2 به ميزان 28/0 47/0. (137/0=P) بود. ميانگين ضخامت مرکز ماکولا در گروه 1 درماههاي 2 ، 6 و 12-9 نسبت به گروه دوم (91/73 ± 38/257 در مقابل 380/110± 81/341 ، 0005/0> P) ، (54/120 ± 41/280 در مقابل 63/119 ± 86/377 ، 0005/0 >P) و 47/97 ± 19/311 در مقابل 53/123 ± 62/369) بودند.
نتيجه گيري: تزريق داخل ويتره تريامسينولون استونايد همراه با پان رتينال فوتوکواگولاسيون ليزری ميتواند يک روش درماني موثر در درمان ادم ماکولا و رتينوپاتی ديابتی پروليفراتيو باشد.