ارتباط علائم روان شناختي با رضايت پس از عمل رينوپلاستي

چکیده

زمينه و اهداف: جراحي زيبايي بيني كه براي بهتر کردن شکل ظاهري بيني انجام مي شود، مشکلترين و پيچيده ترين جراحي زيبايي کل صورت است.بيماران با انگيزه و علل متفاوتي براي جراحي پيشقدم مي شوند. جراح بايد قبل از جراحي جنبه هاي سايکولوژيک بيمار را بررسي و کانديد مناسبي براي جراحي انتخاب کند. هدف اصلي اين مطالعه تعيين شيوع علائم روان شناختي در بيماران داوطلب رينوپلاستي و تعيين ارتباط اين علائم با ميزان رضايت از نتيجه جراحي مي باشد. روش بررسي: مطالعه بر روي 151 بيمار که در بخش گوش ، حلق و بيني بيمارستان امام خميني تبريز از آبان ماه سال 1382 لغايت شهريور ماه 1384 تحت عمل جراحي زيبايي بيني قرار گرفتند، انجام شد. هر يک پرسشنامه ترکيبي از سوالات عمومي و پرسشنامه فهرست 90 سوالي علائم روان شناختي SCL-90-TR را کامل کردند و 3 تا 9 ماه (به طور متوسط 6 ماه) بعد از جراحي رضايت آنها از نتيجه جراحي به وسيله ارتباط تلفني سوال و نتايج در نرم افزار SPSS و عمدتا با تست كاي دوآناليز شد. يافته ها: نتايج به دست آمده شيوع علائم روان شناختي را به اين صورت نشان داد: جسماني سازي 8/27% ، پارانويا 9/13 %، نقص در روابط بين فردي 3/1% و افسردگي صفر درصد. در کل 106نفر از 151 نفر ( 1/70 % ) از داوطلبان رينوپلاستي علائم روانشناختي مثبت داشته و فقط افراد داراي علائم پارانوئيدي رابطه معني دار با رضايت از نتيجه جراحي داشتند و رضايت آنها کمتر از بقيه بود . نتيجه گيري: با توجه به اينکه حدود 70% از داوطلبان حداقل يكي از علائم روان شناختي اينورمال (مثبت) داشتند، ارزيابي رواني قبل از جراحي توسط جراح اساسي مي باشد.