چکیده
زمينه و اهداف: تصميم¬گيري اخلاقي عنصر ضروري در امر پرستاري است. عوامل بافتي متعددي مي¬توانند منجر به تعارض هاي اخلاقي گردند که نيازمند توانايي پرستاران براي بازشناسي معضل¬ها و تصميم¬گيري اخلاقي مناسب براي بيماران است. هدف اين مقاله توصيف واکنش¬هاي روان شناختي پرستاران به بافت تصميم¬گيري اخلاقي در مراقبت از بيماران مي¬باشد.
روش بررسي: اين مطالعه با استفاده از روش نظريه پايه انجام گرفت. شرکت کننده¬هاي آن 17 پرستار شاغل بودند که گردآوري داده¬ها با استفاده از مصاحبه نيمه¬ساختار، بدون ساختار و عميق انجام گرفت. داده¬ها ضبط و کلمه به کلمه دست¬نويس شدند و تجزيه و تحليل داده¬ها با استفاده از روش استرائوس و کوربين در کدگذاري و مقايسه مداوم انجام گرفت.
يافته ها: اگرچه استرس شغلي و تنش اخلاقي بعنوان واکنش عمده پرستاران به بافت تصميم¬گيري اخلاقي شناسايي شد؛ اما رضايت در مقابل نارضايتي، افزايش انگيزه در مقابل كاهش انگيزه، احساس سرحالي در مقابل خستگي و بي¬حوصلگي، دلگرمي در مقابل تضعيف روحيه، حس¬شايستگي در مقابل حس¬ناشايستگي، سازگاري و حساسيت در مقابل عادي شدن و بي¬تفاوتي از ديگر واکنش¬هاي روان¬شناختي پرستاران به بافت تصميم¬گيري اخلاقي بود.
نتيجه¬گيري: به نظر پرستاران، بافت تصميم¬گيري که متشکل از ويژگي¬هاي فردي و شغلي پرستار، ويژگي¬هاي بيمار و خانواده بيمار، ويژگي¬هاي مربوط به پزشک و محدوديت¬هاي ساختاري و نظام مديريت پرستاري مي¬باشد، عوامل موثر در واكنش¬هاي روان شناختي پرستاران هستند. ضروري است که پرستاران براي نشان دادن واكنش¬هاي روان شناختي مثبت به بافت تصميم¬گيري خود توجه کنند و عامل¬هاي درگير در محدوديت¬هاي ساختاري و نظام مديريت درصدد اصلاح ساختار بر بيايند.