چکیده
زمينه و اهداف: پسوريازيس از بيماريهاي شايع و مهم پوستي است كه گاه موجب ابتلاي خارج پوستي نظير آرتريت نيز مي شود. عوامل گوناگوني موجب تشديد آن و ناتواني بيمار مي گردند نظير استرس، مصرف برخي دارو و نيز هيپوكلسمي. پژوهش حاضر به منظور بررسي هيپوكلسمي بعنوان يك عامل مهم تشديد پسوريازيس انجام شده است.
روش بررسي: در يك مطالعه مقايسه اي مقطعي در مركز سينا ار ارديبهشت 1379 تا ارديبهشت 1382، 98 بيمار پسورياتيکي بستري در بخش پوست با 100 بيمار كه به علل ديگر در همان مركز بستري شده و از نظر سن و جنس با مطابق بودند مقايسه شدند. نوع باليني پسوريازيس، سن و جنسيت بيماران مبتلا و نيز سطوح كلسيم و آلبومين سرم در هر دو گروه ثبت گرديد. نتايج حاصله با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون مجذور كاي مورد آناليز قرار گرفت.
يافته ها: از كل 98 بيمار پسورياتيكي 2/37% كلسيم سرم پايين داشته و در 7/63% كلسيم سرم نرمال بود. موردي از هيپركلسمي وجود نداشت. در گروه شاهد 9% بيماران هيپوكلسميك ، 89% نورموكلسميك و 2% هيپركلسميك بودند. در بيماران پسورياتيکي هيپوكلسميك، 9/64% سطوح آلبومين سرم پايين داشتند در حاليكه در گروه شاهد ميزان آلبومين سرم در تمام بيماران در محدوده نرمال بوده است.
نتيجه گيري: از آنجا كه هيپوكلسمي از عوامل مهم تشديد پسوريازيس محسوب مي شود بهتر است نقش تركيبات ويتامين دي نظير كالسيپوتريول در درمان بيماران و نيز مصرف منابع كلسيم در رژيم روزانه ايشان مورد توجه واقع شود.