تعيين فراواني و علل كم شنوايي در نوزادان پر خطر بستري شده در بخش‌هاي نوزادان شهر تبريز

چکیده

زمينه و اهداف: كم شنوايي در نوزادان، يكي از بيماري‌هاي مهمي است كه در صورت عدم تشخيص به موقع و مداخله زودرس، اثرات نامطلوبي در تكامل گفتاري، زباني و شناختي خواهد داشت. هدف مطالعه تعيين شيوع كم شنوايي و نيز فراواني و اهميت عوامل خطرزاي مختلف در جمعيت نوزادان پر خطر می باشد. روش بررسي: يك مطالعه تحليلي- مقطعي است که بر روي 600 نوزاد بستري در بيمارستانهاي كودكان، الزهرا و طالقاني تبريز بين سالهاي 84-1383 كه واجد يكي از اين عوامل خطرزا بودند انجام گرفت. پروتكل غربالگري ما انجام (Otoacoustic Emission, OAE) در بيمارستان و در صورت مختل بودن، تكرار آن 2 هفته بعد و در صورت مختل بودن، انجام (Acoustic Brain Stem Audiometry, ABR) جهت تشخيص قطعي بود. اطلاعات بدست آمده بــا كمك نــرم افــزار SPSS و استفاده از آزمون‌هاي کاي دو، تي تست و فيشر با استفاده از آناليز تــك متغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: فراواني كم شنوايي در جمعيت مورد مطالعه ما 5/3 درصد تعيين شد. شايعترين عوامل خطر زاي بررسي شده در جمعيت مورد مطالعه، ايكتر، سابقه مصرف داروهاي اتوتوكسيك (در نوزادي)، و وزن تولد كمتر از 1500 گرم بود. عوامل خطرزاي مهم از نظر آماري كه با افزايش احتمال ابتلا به كم شنوايي همراه بودند شامل سابقه مصرف داروهاي اتوتوكسيك توسط مادر، و وزن تولد كمتر از 1500 گرم بود. ايكتر نيازمند به تعويض خون هم اهميت بينابيني داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به فراواني قابل توجه كم شنوايي در جمعيت مورد مطالعه، انجام غربالگري در جمعيت نوزادان پر خطر با توجه بيشتر بر روي عوامل خطرزاي مهم ذكر شده، كاملاً منطقي و كارا و مقرون به صرفه مي‌باشد.