چکیده
زمينه و اهداف: شكستگي هاي چند قطعه اي استخوان ران به دليل افزايش وسايل نقليه موتوري و تعداد تصادفات بسيار شايع مي باشد. اين شكستگي ها منجر به از كار افتادگي براي مدت زمان طولاني و معلوليت مي شود. بدين جهت اين نوع شكستگي همواره معضلي براي جامعه جراحان ارتوپدي بوده و در كتب مرجع و مقالات روشهاي مختلفي به عنوان روش درمان مطرح شده است. هدف از اين مطالعه بررسي نتايج استفاده از تكنيك پلاك گذاري با حداقل دستكاري مي باشد كه به عنوان يك روش جديد و تكنيك نو نام برده مي شود.
روش بررسي: اين مطالعه، يك مطالعه توصيفي تحليلي است كه بر روي 36 بيمار كه دچار شكستگي بسته چند قطعه ايي در استخوان ران بوده و ضربه وارده بر سر نداشته و حين شكستگي دچار سوختگي نشده بودند انجام گرفت. بيماران در طي شش ماه از تاريخ 1/8/1383 لغايت 31/1/1384 به بيمارستان شهداء مراجعه كرده و تحت عمل جراحي گذاشتن پلاك با حداقل دستكاري قرار گرفته و در مدت 6 تا 12 ماه پيگيري شدند. در اين پيگيري زمان جوش خوردن و وضعيت اندام از نظر اختلال چرخشي ونيز كوتاهي يا بلندي مورد بررسي قرار گرفت. داده ها با استفاده از روش آماري توصيفي و آزمون مستقل t تجزيه و تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه ميزان جوش خوردگي كامل در ظرف شش ماه 8/77% و جوش خوردگي تأخيري در ظرف شش ماه 2/22% بود. در طي دوران پي گيري بيماران هيچ مورد عارضه جدي بجز چند مورد عفونت سطحي وجود نداشت. هيچ ارتباط معني داري بين ميزان جوش خوردگي و جنس پيدا نشد ولي با سن بيماران ارتباط آماري معني داري وجود داشت(004/0=P). در 10 بيمار(7/27%) افزايش طول اندام به ميزان 2-1 سانتي متر ودر 4 بيمار
(11%) كوتاهي كمتر از 1 سانتي متر مشاهده شد. در 8 بيمار(2/22%) اختلال چرخش به صورت چرخش داخلي و در2 بيمار (5/5%) اين اختلال به صورت چرخش خارجي وجود داشت.
نتيجه گيري: روش جديد پلاك گذاري با حداقل دستكاري را مي توانيم روش مناسب و قابل جايگزيني براي روش هاي قبلي پلاک گذاري بدانيم. اصل اساسي در اين روش عدم آسيب به بافت نرم در محل شكستگي است كه منجر به ترميم سريع استخوان مي شود. اين تكنيك در واقع يك روش تثبيت سازي بيولوژيك مشابه با اعمال جراحي نيل گذاري داخل كانال به صورت بسته است. در ضمن رعايت نكات تكنيكي براي پرهيز از اختلال چرخش وطول اندام ضروري مي باشد.