چکیده
زمينه و اهداف: ريکتز ناشي از کمبود ويتامين D ، در دوران شيرخواري هنوز از مسائل مهم بهداشت عمومي در کشورهاي در حال توسعه مي باشد . هدف از اين مطالعه، بررسي رابطه بين کمبود ويتامين D در شيرخوار و وضعيت ويتامين D مادر در دوره شيردهي مي باشد.
روش بررسي: در طي دوسال از اول بهمن 1382 لغايت بهمن 1384 شيرخواران مبتلا به ريکتز (چهل مورد) که در بيمارستان کودکان تبريز بستري شده بودند، انتخاب و سطح سرمي 25-هيدروکسي ويتامين D در آنان و مادرانشان با 40 شيرخوار غير مبتلا به ريکتز و مادرانشان مقايسه شد.
يافته ها: تشنج هيپوکلسميک در 75% شيرخواران، شايع ترين علامت باليني بود. سطح سرمي 25-هيدروکسي ويتامين D در شيرخواران مبتلا به ريکتز و مادرانشان بطور معني داري کمتر از شيرخواران غيرمبتلا و مادرانشان بود ( به ترتيب 002/0=P و 029/0=P ).بين سطح سرمي 25-هيدروکسي ويتامين D شيرخواران و مادران همبستگي وجود داشت (023/0=P) .
نتيجه گيري : کمبود ويتامين D مادر در ايجاد ريکتز شيرخواري نقش دارد . دادن مکمل ويتامين D ، به شيرخواراني که منحصراً يا بطور غالب از شيرمادر استفاده مي کنند و مادران شيرده در استان آذربايجان شرقي بخصوص در فصول سرد قويا توصيه مي شود.