چکیده
زمينه و هدف: استفاده از رزين هاي چسباننده يکي از روش هاي بهبود تطابق لبه اي و کاهش ريز نشت ترميم هاي کامپوزيت است. هدف از اين مطالعه مقايسه ريز نشت ترميم‌هاي کلاس پنج کامپوزيتي باند شده با رزين هاي چسباننده خود اچ كننده دو مرحله‌اي و تک مرحله‌اي به صورت آزمايشگاهي بود.
روش بررسي: در سطوح باکال 30 دندان پر‌مولر سالم انساني کشيده شده، حفرات کلاس پنج تعبيه شد. دندانها به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در گروه 1، از رزين چسباننده خود اچ كننده دو مرحله‌اي و در گروه 2، از رزين چسباننده خود اچ كننده تک مرحله اي استفاده شد و دندان ها با کامپوزيت ترميم شدند. پس از ترموسايکلينگ، رنگ آميزي و برش، ريز نشت نمونه‌ها، زير استريوميکروسکوپ مورد ارزيابي قرار گرفت. به منظور مقايسه ريزنشت در لبه‌هاي اکلوزالي و جينجيوالي در هر گروه، از آزمون Wilcoxon استفاده گرديد و جهت مقايسه ريز نشت در لبه‌هاي اکلوزالي و جينجيوالي در دو رزين چسباننده، از آزمون Mann-Whitney U استفاده شد.
يافته‌ها : تفاوت آماري معني داري، در ميزان ريز نشت لبه هاي اکلوزالي وجينجيوالي در دو گروه وجود داشت (05/0< P). در مقايسه ميزان ريز نشت دو رزين چسباننده در لبه هاي اکلوزالي و جينجيوالي، تفاوت آماري معني‌داري مشاهده نشد (05/0P>).
نتيجه گيري: در هر دو گروه، ريز نشت در لبه‌هاي جينحيوالي به طور معني داري بيشتر از لبه‌هاي اکلوزالي بود وتفاوتي در ميزان ريز نشت لبه‌هاي اکلوزالي و جينجيوالي در دو سيستم چسباننده وجود نداشت.