چکیده
زمينه و اهداف: حفظ دندانها و انساج حمايت كننده آنها تا سنين كهنسالي از يک طرف نشان از رعايت بالاي بهداشت و از طرفي ديگر كارآمدي سيستم بهداشتي است. در مقابل، كشيدن دندان به علت تخريب بافتي به خصوص هنگامي كه بيمار بنابر علل مالي قادر به حفظ آن نيست نشاندهنده عدم آگاهي بيماران و مشكلات سيستم بهداشتي بوده و موجب تاسف است. هدف از اين مطالعه بررسي علل مختلف و ميزان كشيدن دندان در دانشكده دندانپزشكي تبريز مي باشد.
روش بررسي: در طي مطالعه توصيفي- مقطعي اطلاعات عمومي، علل كشيدن دندان و فراواني آنها، وضعيت بهداشت دهان در بيماران مراجعه كننده به بخش جراحي دهان دانشكده دندانپزشكي تبريز از اسفند 1383 الي تيرماه 1384 در پرسشنامه اي ثبت گرديد. بررسي رابطه ميان علل كشيدن دندان با ساير متغيرهاي مورد بررسي (مثل وضعيت سواد و...) توسط آزمون آماري Chi- Square در نرم افزار SPSS تحليل شد.
يافته ها: از ميان 900 دندان كشيده شده، پوسيدگي با ميزان 5/40%، كشيدن دندان بعلت طرح درمان پروتزي با ميزان 6/35% و بيماري پريودنتال با ميزان 1/15% از علل عمده كشيده شدن دندانها و شايعترين دندان كشيده شده مولر اول منديبل بود(52/17%). ميانگين تعداد دندانهاي كشيده شده با سطح بهداشتي و تحصيلي آنها از لحاظ آماري رابطه معكوس و معني داري داشت.
نتيجه گيري: پوسيدگي، طرح درمان پروتزي و مشكلات پريودنتال بيشترين علت كشيدن دندان بود. با توجه به نتايج به نظر مي رسد كه با افزايش بهداشت و پيشگيري اوليه مي توان از شايعترين عوامل از دست دادن دندانها جلوگيري نمود.