چکیده
زمينه واهداف: اختلال هذياني نوعي اختلال رواني نسبتا غير شايع است که ويژگي اصلي آن وجود هذيانهاي سيستماتيزه مداوم بدون ساير، علائم روانپزشکي عمده مي باشد.اين اختلال همراه با عوارض عمده اي مانند از دست دادن شغل، طلاق وجدائي، آسيب ارتباطات بين فردي وگاه ارتکاب جرم وجنايت مي باشد.در سبب شناسي اختلال هذياني عوامل فرهنگي نقش مهمي دارند. يافته هاي موجود شيوع، خصوصيات دموگرافيك و علائم باليني اين بيماري را متفاوت گزارش كرده و در کشور ما در مورد خصوصيات دموگرافيک و علائم باليني وعوارض اختلال هذياني مطالعات اندکي صورت گرفته است. لذا اين مطالعه در بيمارستان رازي تبريز انجام شد.
روش بررسي: اين پژوهش، از نوع مقطعي است و جامعه آماري آن را 68 بيمار مبتلا به اختلال هذياني تشکيل دادند که بين سالهاي 1378تا1381 با تشخيص اختلال هذياني در بيمارستان رازي تبريز بستري شده اند. در اين پژوهش خصوصيات دموگرافيک وکلينيکي اين بيماران بر اساس يافته هاي پرونده بيمارستاني آنها مورد بررسي قرار گرفته ونتايج اين پژوهش با روشهاي آمارتوصيفي تجزيه وتحليل شد.
يافته ها: سن بيماران در فاصله 23 تا82 سال قرار داشته و متوسط آن 50 سال بود. اکثر بيماران (5/79%)مذکرو(5/82%)متاهل بودند.شايعترين هذيان يافت شده هذيان گزند وآسيب بود(53%). مهمترين علائم باليني توهم شنوائي(5/26%) خلق افسرده (5/54%)، افکار ديگر کشي( 5/32%)و افکار خود کشي( 5/29%) را شامل مي شد.
نتيجه گيري: اختلال هذياني يک اختلال جدي روانپزشکي است. که با آسيبهاي رواني- اجتمائي گسترده اي همراه بود. و علائم کلينيکي وسيعي دارد. شايعترين علائم در اين مطالعه هذيان گزند و آسيب، حسادت، خلق پايين، افكار خود كشي وديگر كشي بوده و برخلاف اسكيزوفرني و اختلالات خلقي در سنين بالا و متاهل ها شيوع بيشتري از خود نشان داد.