چکیده
زمينه و اهداف: بيماري پوكي استخوان به عنوان يك مشكل بهداشت عمومي است كه كيفيت زندگي زنان يائسه را تحت تأثير قرار مي دهد. فاكتور هاي متعددي در بروز پوكي استخوان دخيل مي باشند كه از جمله آنها ميتوان به كمبود فعاليت فيزيكي اشاره كرد لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط فعاليت فيزيکي وتراکم معدني استخوان در زنان يائسه صورت گرفت.
روش بررسي: اين مطالعه بر روي 58 زن يائسه با محدوده سني 70-50 سال انجام گرفت. براي تعيين تراكم معدني استخوان
(Bone Mineral Density, BMD) دو نقطه بدن شامل مهره هاي دوم تا چهارم ستون فقرات و هيپ از روش (Dual Energy X-ray Absorptiomerty, DEXA) استفاده گرديد و براي تعيين فعاليت فيزيكي ، پرسشنامه براي 3 روز تكميل شد. براي تعيين ارتباط متغيرهاي كمي طبقه بندي شده با كيفي از روشChi-Square استفاده شد.
يافته ها: براساس T-score دانسيته توده استخواني ناحيه ستون فقرات، 18 نفر از نظر وضعيت استخواني طبيعي (1-≤ T-score)، 22 نفر استئوپني
(1- > T-score > 5/2- )و 18نفرمبتلا به استئوپورز( 5/2 - ≥ T-score ) بودند.افراد داراي وضعيت استخواني طبيعي2/72 % داراي فعاليت متوسط و افرادمبتلا به استئوپني 8/77% فعاليت سبك داشتند. براساس نتايج مطالعه حاضر ارتباط بين نوع فعاليت فيزيكي و وضعيت دانسيته استخواني از لحاظ آماري در تمام گروهها معني دار بود.( 002/0P=)
نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت فعاليت فيزيكي بر تراكم توده استخواني در زنان يائسه ،افزايش فعاليت فيزيكي در اين افراد توصيه مي شود.